18. entry`imi hekayə kimi yazmağa qərar verdim. daha öncəki entry`lərimdə də bu ölkəni sevmədiyimi qeyd etmişdim. təsəvvür edin ki, final dönəmində, günlər tez keçsin deyə, gecələr səhərə qədər dərs çalışır, gündüzlər isə yatıram. nədi nədi, ayın axırı gəlsin, sikdirib gedim bu ölkədən deyə. sanki 24 saat qısa gələcəkmiş kimi osdurax osdurax şeylərnən özümü aldadıram. nəysə... dünən də ənənəyə sadiq qalaraq, səhər saat 10-a qədər dərs çalışdım, sonra qərar verdim ki, provendream dur sikdir get yat. uje günorta olur. yatdım...qalxanda, baxdım ki, saat axşam 6 olub...yuxudan qalxdım, otağıma üfüqdə batmaqda olan günəş düşürdü. günəş romantikiydi, deyirdi ki, provendream yuxudan qalx, zırran, dart sinənə nələrisə, eşşək kimi də iç, bir də meyid ol yat. lijbi günlərin tez keçsin. ancaq vicdanım əl vermir. 5 gün sonra məni gözləyən final var amına koyim. yarı yuxulu, yarı oyaq...dedim provendream, gijdıllaxlıq eləmə, dur get zəhərlən yeməyini ye, sonra da rədd ol get kitabxanada dərs çalış. yemək üçün küçəyə çıxdım. dünyanın ən məşhur şəhərinin, ən məşhur küçəsində qalıram. st george küçəsi. yataqxanam bu küçədədi. yataqxanadan çıxdım küçəyə, oğraşdı yalan deyən, istədim dizlərimi yerə qoyub hönkür hönkür ağlayım. sonra öz özümə dedim yaxşı özünü ələ al, gijdıllax olma. təsəvvür edirsiniz, st george street, torontonu ən hərəkətli küçələrindən biri. küçəyə çıxdım, dünya başıma fırlandı. küçədə insan yoxdu. gözlərim doldu. dedim ay blət, mən hardayam. niyə şəhər bu qədər sakitdi. insanlar burada yaşamaq üçün niyə can atırlar. buranın nəyini sevirlər?! küçədə maşın yox, insan yox, yolun qırağında zibil yox. dedim ki, provendream sənin bura gəldiyin günü sikim. osdurax, nə sikdirirdin burda. nə itin azmışdı. sənə lazımıydı bu depressiya. haaa bu nə həyatdı yaşayırsan.bu nə düzənli həyatdı, bu nə sakit həyatdı. niyə gəldin bura dedim öz özümə. küçədə maşın yoxdur. insan yoxdur. küçə ilə üzü aşağı düşdüm təxminən 10 dəqiqə. yavaş yavaş insanlar görməyə başladım. yolu keçmək istəyirsən, bütün maşınlar durur, səni gözləyir. küçədə siqnal səsi eşidilmir. hərkəs başını aşağı salıb biryerlərə gedir. kimsə danışmır. bu nədi amına koyim. öz özümə dedim, yəqin yuxudayam.
sonra öz özümə dedimki, ə osdurax sən bu dünyaya gələndə, başının üstündə aşıq saz çalıb. sən doğuşdan səsi sevirsən, insanlarla dnaışmağı, çoxlu gülməyi sevirsən. sən həyatın boyu haylı küylü yerlərdə böyüyübsən. dur sikdir qayıt istanbula. tur at istanbula. stres keçirt, nervilən biraz, mübahisə elə biriylə. tartış. ax ax ax…