yalnızlıq bir seçim deyil. birgün ayılıb, harda olduğunu bilmədiyin yerdir. bu yuxudan tanımadığın, dilini-adətini bilmədiyin bir yerdə ayılmaq kimidir. bilmədiyin biryerdəsən amma nəfəs alırsan. yaşamağa məcbursan. alışırsan ora, o insanlara, o yaşama. sonra gəlib sənə doğulduğun yerə qayıtmağı təklif eləsələr də, yeni bir alışqanlığa keçmək, daha çox yıpranmaq istəmirsən. bu qədər yorğunluq yetər deyirsən. çoxluğun içindəki yalnızlığınla başbaşa qalmaq istiyirsən.