12. (baxma: arabist adlı yazarla qardaş olduğumuzu düşündüyüm başlıq)-*
ya da,
arabist qardaşımı oğurlayıb-*
zarafat bir yana;
istənilən halda, bir böyük qardaş deyil, amma candan daha artıqdır. baş beyini aparır, dəcəllik edir, adamın mazqisini çürüdür amma bunun sevgiyə heç bir dəxlisi olmur. təbii ki, qardaşa görə də dəyişir uşaq əgər nənəm demiş "becis"dirsə(bicins nacins kimi şeydi yəgin) onda arada ancaq bioloji bağlılıq, qardaşımdı'dan artıq bir şey olmur zənnimcə. amma balaca qardaş səndən 15 yaş kiçik olmasına baxmayaraq arada böyüklərə dərs keçə biləcək hərəkətlər edir və ya nəsə deyir onda sevgidən daha artıq bir şeyə çevrilir bu bağlılıq. bütün bunları təbii ki böyük qardaş və ya bacıdan götürür uşaq-* təbii ki əgər mühitə düşməyibsə. mövzunu həmişəki kimi yayınmadan yazmağa çalışıram amma olmur. kiçik qardaş məsuliyyətdir və ən zəhlətökən hissəsi də budur. adam özünü uşaq böyüdürmüş kimi hiss edir, sonra deyirlər niyə evlənmirsən-* nə tökürsənsə onu götürür, ata anasını yox da məhz ailədə özündən böyük uşaqları təkrarlamağa başlayır daha çox. ailəni bir-birinə daha çox bağlayır həm də sanki. birlikdə edilən şeylər daha çox önəm daşıyır onda. ən gözəl tərəfi isə istədiyin vaxt bağrına basıb bərk-bərk qucaqlaya bildiyin adamdır balaca qardaş. hansı ki, bəlkə bunu başqa heç kimlə edə bilmərsən. "nə yaxşı ki, sən bizim emmizdə yaşıyırsan, başqa evdə yaşasaydın mən darıxardım səninçün"dür balaca qardaş. ona kimsə ciddi ziyan versə öldürərəm həmin adamı. bütün fəlsəfələri qatdıyıb qoyur cibinə mənimçün o.