45. 1903dən, bugünə: xalqın klubu.

ələlxüsus uşaqlıq və yeni yetməlik illərimdə sığındığım; vaxt aşırı emosiyalarımla rəftarı itirərək müdafiyəsinə qalxdığım, istər çarşısıyla, istər inönüsüylə, istərsə də slaven biliçi ilə bu lig için fazla şerefliyiz mottosunu isbatlamış, siyahla beyazın ayrılmaz gücü.

baxın; beşiktaş tərəfdarı həssas insandır. nekrofilik bəstələrlə * seninle ölmeye geldik ümid etməyin nə olduğunu yaxşı öyrənib. boynu çox vaxt bükükdür. varsın, bükülsün: dostoyevski xarakterləri kimi adamlarıq.

düzdür, bu klubun 12 çempionluğu, iki də ulduzu mövcuddur: bundan utanan bir beşiktaşlıya rastlamamışam. çempionluq yoxdur, çarşı var. üçüncü ulduz yoxdur, səksəninci dəqiqədən sonra yaranan və sözlərlə tərif edilməyəcək dərəcədə həyəcanlar var. şəxsim adına da (lütfən bunu təsəlli kimi qələmə verməyin) ikinciləri seçirəm.

kim istəməz ki, dəstəklədiyi klub/komanda uğur qazanmasın? bu, beşiktaşda vaxt alır. türkiyənin ikinci belə travma almış klubu yoxdur. yaxşı ki var, tərəddütsüz beşiktaş.

ayrıca: #83178