11. pis dünyaya təmiz varlıq gətirmək istəməyən qadındır. artıq dünya elə bir hal alıb ki, bundan sonra nələrin olacağını təsəvvür etmək çətin deyil. bütün zamanların ən pisində doğulmuşuq biz, mifologiya ilə maraqlananlar bilər, dünya yaxşılıqdan pisliyə doğru gedir. miflərə inansaq, bundan sonraki dövr daha da bərbad olacaq. elə isə, mən niyə öz qanımdan, canımdan olan parçanı bu pis dövrün ortasına atım? özüm bezmişəm həyatın mənasızlığından, artıq insanlar bir-biri ilə ünsiyyət qurmur real həyatda. hamı internetdədir. bu asosiallığın içinə niyə uşağımı tərk edim? düzdür, ailə toplumun təməlidir. əlbəttə ki, bir gün biz də ailə qurub övlad sahibi olmaq istəyəcəyik. bunu isə özümüz üçün edirik, dünyaya gələcək uşağı düşünmədən.. uşağım olsun, başım qarışsın. ya da öz bildiyimiz şeyləri kiməsə öyrətmək istəyirik, kiminsə bizim sözümüzə qulaq asmasını, bizi örnək almasını istəyirik. bir növ öz eqolarımızı doyuzdururuq. uşaq sahibi olmaq asan iş deyil, başdan-ayağa məsuliyyətdir. elələri var on uşaq doğur ancaq ki baxmağa nə yeri var, nə pulu. bundan daha önəmlisi isə uşağın tərbiyəsidir. uşağa yetəri qədər zaman ayırmaq lazımdır, hər sualına cavab vermək, hər səhvini oturub adam balası kimi başa salmaq. yoxsa bizimkilər söyüş qapazla uşaq böyüdürlər. bu cür ana olmaqdansa, olmasam daha yaxşıdır deyən qadın ana olmaq istəməyən qadındır.

Edit: hələ də istəmirəm, ancaq düşüncələrimin dəyişməsindən ötürü bir edit keçmək istədim.

istəmirəm, çünki analığa dair çox da yaxşı şeylər görməmişəm. Girirəm anaya demək istədiklərimiz başlığına, görürəm ki hamı anasından razıdı. Bəlkə daha yaxşı valideynləri görməsəm, mən də razı olacaqdım ancaq fikrimcə, bir çox insan ana qaynaqlı travmalardan xəbərsizdi. Mən də anama bağlı travmalarımı çox gec yaşda kəşf elədim. Demirəm ki çox pis ana olub, ancaq məncə əlində imkan olsa ana olmamağı seçə bilərdi. Hər nəysə. Eqoist diktator bir ananın əlində böyüdüyümü başa düşəndən sonra mən daha çox soyudum ana olmaqdan. Ətrafımdakılar hər nə qədər bezdirsə də, dirənirəm hələ ki. Özümə görə planlarım var. Yaxşı həyat verə bilməyəcəyim bir uşağı bu dünyayla tanış eləmək istəmirəm. Ondan başqa, illərlə psixoloqa gedib bu travmaları təmir etmədikcə uşaq sahibi olmaq istəmirəm. Çünki bu halımla özümə faydam yoxdursa, uşağa heç cür faydam olmayacaq. Və özüm özümə deməkdən çəkinsəm də anam kimi bir ana olacağımdan çox qorxuram. Hər dəfə anamla münaqişə yaşayanda basdırdığım o travmalar çıxır gün üzünə və başa düşürəm ki, izlərini örtsəm də o izlər silinməyib, hələ də oradadır. Bu gecə yatmayıb bu editi yazma səbəbim də bu travmalardır. Ona görə də ana olmaq istəməyən qadınları qınamıram. Hətta bəziləri heç olmamalıdır da. Olmaq istəyənlərə isə sözüm odur ki, min dəfə düşünsünlər.