458. daha bir vicdanı rahatlatmaq üçün etiraf. 2-3 gün əvvəl dostumla danışa danışa yolda gedirdik. başım söhbətə o qədər qarışmışdi ki, ətrafa baxmırdım. sonra birdən kimsə bizi durdurdu telefon istədi. bir qadın bir də balacla qız idi. balaca qızı bir az qaraçılara oxşatdım. o dəqiqə dilimdən yox, olmaz sözü çıxdı. dostumu isə konturum yoxdu dedi ( doğurdan yox idi). sonra bir az gedəndən sonra nəsə pis hiss elədim özümü dönüb baxdım, balaca qızla qadın hələ də gözləyirdi. qadın normal geyimdə idi. dostuma dedim ki, pis hiss elədim özümü, o da dedi nəsə keçdi daha. hadisədən 2-3 gün keçib hələ də vican rahatlamayıb. çünki eynisi bir dəfə mənim başıma gəlmişdi, ətrafdakılardan telefon istədim heç biri vermədi. mən də öz-özümə tənqi edirdim ,deyirdim ki, bu millətdə bir birinə inam itib. indi isə özüm o vəziyyətdə oldum. xarici görünüşə görə insanları dəyərləndirdim. ümid edirəm ki, kimsə telefon verib onlara ya da gözlədikləri adam tez gəlib çıxıb. o balaca qız və qadından da üzr istəyirəm.