atasız böyümək
əjdahalar googllasözaltı etiraf - acı uşaqlıq xatirələri
yaşadığın hər günü ona nifrət edərək, qarğış tökərək və başına gələn hər şeydən onu günahkar bilərək keçirmək.
insanların yuxarıdan aşağı, iylənmiş ətə baxan kimi, bəzilərinin isə acıyaraq baxdıqlarını görmək və bunların hamısını anlamaq. hələ o yaşlarında. ən yaxın qohumlarının belə səninlə alay etməsi. evinə gələn və səninlə məzələnən cavabsız telefon zəngləri. dayının hər hirsləndiyində etdiyi təhqirlər. 17 il sürən bir yalnızlıq. utanma. 17 il davam edən kimsəsizlik. o günlərin 1 saniyəsinə belə qayıtmaq istəmirəm.
gəncliyi birtəhər yola vermək olur dostlar, atan yoxdur deyə gənclikdə də bir çox aşağılamalar, təhqirlərə məruz qalırsan. amma ən ağırı, ən dəhşətlisi uşaqlıq illəridir. adamın bütün həyatına birbaşa təsir edəcək yaralar açır. sevgi dolu uşaqdan bir canavara çevrilir insan hər yaralandıqca... sonra baxıb görürsən ki o canavar artıq dayandırılamaz bir vəziyyətə gəlib..
indi qəbirdədir, o biri dünyada. 2014-cü ildə başıma gələn ən gözəl şey idi bu. allah varsa və görürsə bizi, ümid edirəm cəhənnəmin ən axırıncı yerindəsən və bizə etdiklərinin cəzasını sonsuza qədər çəkəcəksən.
üzv ol