5. bir gün budda öz şagirdləriynən bir kəndin qabağından keçirdi. anidən buddanın ətrafına onun düşmənləri və rəqibləri çıxır, başlayırlar hamısı bir yerdə onu söyüşlərlə alçaqlayıb təhqir eləməyə. buna baxmayaraq budda onlara sakitcə qulaq asırdı, heç nə cavab vermirdi. onlar biraz narahat olmağa başladı, bir insanı söyəsən o isə sənin təhqirlərinə mahnı kimi qulaq asır. bu qəribəlik onları cana yığır və axır əvvəl onlardan biri soruşur -sənə nə olub? dediklərimizi anlamırsan? - budda cavab verir - xeyr, anlayıram. ona görədə susuram. yalnız tam anlayışa çatmış insan belə dərin sukut ilə qarşılaya bilər bu söyüşləri. 20 il əvvəl siz bu sözləri desəydiz mən sizin üstünüzə cumub dalaşmağa başlayardım. amma artıq o dövrdən böyümüşəm. daha üstün pillədəyəm. mən sizin axmaqlığınıza görə özümü cəzalandıran və ruhumu aşağı salan deyiləm. məni söyüb-söyməməyiniz öz işinizdi, amma o təhqirləri qəbul eləyib-eləməmək mənim öz azadlığımdı. siz məni təhqir edə bilərsiz, amma mənə yeridən deyilsiz. mən sadəcə bu təhqirlərinizi qəbul etməyəcəm...indisə mənim şagirdlərim ağzıvızı sikəcək, qəhbə uşaqları.