22. sevdiyin musiqini televizorda və ya radioda eşitdiyin an nirvana çatma hissi. film izləmək üçün kirayəyə disk götürmək. əzizbəyov metrosunda disk satılan dükana girib rammstein diski görəndə sevindən göyə uçmaq. tvdə hansı filmin olacağını bilmək üçün qəzetdən oxumaq. bir də qəzet.. qəzet oxumaq. düzdür həmin vaxtlar qəzet-jurnal mədəniyyəti elə də mənə təsir etməmişdi amma indi internetdən oxunan köşə yazılıarını o vaxtı qəzetdən oxumağın ayrı yeri var idi.


indi istənilən musiqi, film, kitab, blog bir iki saniyədə əlimizin altında ola bilir. bu azərbaycan kimi üçüncü sort ölkənin bizim kimi dünyadan xəbərsiz sakinləri üçün əvəzolunmazdır. təsəvvür edin, o vaxtı liinkin parkı tanımaq bir lüks idi, deep purple dinləyənlər elita idi. kill billə baxmaq böyük uğur idi. indi internet sayəsində 21ci əsr problemləri haqqında düşünməyə imkanımız var. daha dvd dükanına girib van dam filmləri arasında itib-batmırıq, kefimiz nə vaxt istəsə açıb james bond əvəzinə daha düz əməlli filmlər izləyə bilərik -* düzdü o vaxtı bunlar tam olaraq əlçatmaz idi demək də olmaz.

amma yenə də bunun xeyli mənfi cəhətləri olur. musiqi dinləmək kifayət qədər adiləşir. yeni cd almaq həyəcanından məhrum oluruq. hər şey adiləşdikcə daha az həyəcanverici olur. qaldıki facebook, tvitter, instagram, insanların asosiallaşması, varlığını internetə köçürməsi, asosiallaşma və s. bunun haqqında da xeyli yazıblar deyə bu mövzuya keçmirəm.