507. son iki aydır tükənmişlik sindromu yaşayıram. robot kimi yeyib, işləyib, yatıram. düzdür, arada nə isə maraqlı bir şey olur həyatımda, bir-iki saniyə çəkir. öz-özümə deyirəm ki, çox atlanıb- düşmə, yenə monoton olacaq. sözlük elə bilmə ki, iki ay əvvəl action dolu həyatım var idi. sadəcə zövq ala bilmirəm. sırf boş vaxtım qalmasın, oturub fikirləşməyim deyə görmədiyim iş qalmayıb. bilirəm ki, boş vaxtım qalsa daha da dibə enəcəm. çox incəliklər var. özümə etiraf edə bilmirəm, qalmışdı bura yazım. necə oldu bu günə düşdüm. anlaya bilmirəm. bəlkə də anlayıram. qəbul etməyəcək dərəcədə zəifəm. hər nə isə. biri məni öldürsün.