24. çox vaxt yaxınlaşdığım qızlar yellənə-yellənə gəzən, cüllüt, sarı diş qızlar olurdu. öz standartlarım var mənim, kriteriya demirəm. kriteriya seçim lüksunun olduğunu göstərir. amma mənim öz standartlarım var idi və bunu qəbul eləmişdim. ağzında bakteriya olmuyan qızlara yaxınlaşmırdım. o qızlardan nömrə almaq da asan olurdu, çox vaxt da özləri təklif eliyirdi.

sonra bir dəfə 28 mallda bir qız gördüm. gözəllik ilahəsi afrodita idi elə bil. aramızdaki fərqi izah eliyə bilmərəm. mənim standartlarımın çox çox üzərində idi. danışdığım sonuncu sarı diş qız gəldi ağlıma. axrıncı dəfə telefonda danışanarkən -məni lahmacuna apar da demişdi. qəlbini qırmadan aparmışdım mən də. heç vaxt yadımnan çıxmaz. bir tərəfdən tək əli ilə limonu 3-cü lahmacuna sıxarkən digər tərəfdən ofisianta -qaqaş bizim ayranlar nooldiii? demişdi. bu görüntüləri silmək istəyirdim yaddaşdan. qıza yaxınlaşmaq qərarına gəldim.

axşam idi. qıza bəlli eləmədən arxasınca gedirdim. yanından keçənlər dönüb bir də baxırdılar. qız zövqlə geyinmişdi. mən də təzə-təzə bankda təcrübəçi olaraq işə başlamışdım. işə evdən yemək aparan yeganə insan idim. axrıncı dəfə 2 il əvvəl toya geyindiyim, əynimdə biədəb görsənən şalvar və köynək var idi. altdan ağ maykamın qolları görsənirdi. içində balaca boş qazança və qaşıq olan setka tutmuşdum əlimdə. bu acınacaqlı görünüşdə afrodita ilə tanış olmaq istəyirdim.

cafelərin olduğu mərtəbəyə qalxan eskalatorda yaxınlaşmaq qərarına gəldim. düz yanında dayandım. məni görmürdü, solunda dayanmışdım, o da sağa baxırdı. ağzımı açıb salam vermək istəyərkən bilmədən təsadüfən dirsəyi ilə qoluma nüfuz elədi desəm yeridi. oğlan olsa -ehtiyatlı ol da ləpəş deyib girərdim yəqinki. qıza baxdım, yaxından da çox gözəl idi, çaşıb üzr istədim. qız -siz niyə üzr istəyirsiz ki, günah məndə oldu deyib, üzr istəməkçün mənə tərəf döndü. məni gördü. filmlərdəki kimi romantik bir başlanğıc olmuşdu. baxışlarını görməliydiz. sənin sifətini sikələr bu nədiəə baxışı atıb pilləkənləri sürətlə qalxmağa başladı. təslim olmadım. o dirsək olmasaydı olmuşdu əslində dedim öz-özümə. setka hər dəfə ayağıma dəydikcə qazançadan takkaturuk səslər gəlirdi. sanki bütün insanlıq tarixi, bütün kainat bizim birləşməyimizdən yarana biləcək mutasiyanın qarşısını almaq üçün mübarizə aparırdı.

qız bufelərin birində yemək üçün növbəyə girmişdi. düzünü desəm qızların cafelərdə fast food restoranlarında o növbələrə girdiyini görəndə, hansı ki 28 mallda axşam vaxtı lap çox olur, yaraşdırmıram onlara, gülməli və miskin görsənir mənə. uzaqdan qıza baxıb kinayə ilə acı-acı gülümsəyirdim. yanımdan keçənlər qazançamı taqqıldadardı. yeməyini alıb iki nəfərlik stollardan birinin arxasında əyləşdi. mən də yemək almaq fikrinə düşdüm amma tez daşındım, yeyərkən heç şansım yox idi. tünd kofe sevmirəm, latte aldım. bütün cəsarətimi toplayıb yaxınlaşdım. -əyləşmək olar? dedim. məcbur -olar dedi. 10 dəqiqə əvvəl gördüyü üzümü tanımadı. çantasından telefonunu çıxardıb aldığı yeməklərin şəklini çəkdi. qızdan soruşdum ki eta dlya instagram? ( rusca bilmirdim. heç bilmirdim. niyə elə dedim bilmirəm. səsimi də incəldib dedim. qarşımda o gözəllikdə qız, ilk dəfə içdiyim latte, bütün bunlar məni başqa auraya soxmuşdu. özümü "ruskoyazıçnı" göstərib ordan qızın gözünə girmək istədim. hansısa dostum görsə götüynən gülərdi mənə ) - həə, çox xoşluyuram orda şəkil paylaşmağı dedi. - instagramınızı olar dedim. -xeyr tanımadığım adamlara olmaz dedi, narahat halda ətrafına baxaraq. biraz keçmişdi ki -olar siz yerinizi dəyişdirəsiz indi nişanlım gələcəye dedi mənə. ürəyim saniyədə 4 dəfə atmağa başladı, qorxudan qıc olurdum az qalsın. sürətlə barmaqlarını nəzərdən keçirdim, boş idi. ürəyim normal döyüntüsünə qayıtdı. -gözlüyürəm gəlsin dedim etinasız və cəsarətlə. -nişanlınızın üzük almağa pulu çatmır deyəsən dedim. qız gülümsədi. yerində zarafat idi nə çox şit nə də duzsuz, özüm də təəccübləndim. qıznan söhbətə başladıq. yarım saat sonra - yavaş-yavaş qalxaq dedim. qalxdıq. artıq onu öz təsir dairəmə sala bilmişdim. metroda kartına 20 qəpik yükləyib ona tamamilə sahib olmaq planları qururdum. nömrəsini də istəyə biləcəkdim. birdən qalxarkən qız -istəyirsən nömrəmi yaz dedi. sevincdən hönkür-hönkür ağlıyacağımı sanırsızsa mən də elə sanırdım. amma elə olmadı. normal qarşıladım hətta biraz üzümü də turşutdum. reaksiyam "bləə biraz danışan kimi nömrə istiyirsiz" oldu elə bil. 

geyim mağzalarına girməyə qərar verdi. eskalatordan düşərkən əlimdəki setka diqqətini cəlb elədi. -sən nə almısan deyib, içinə boylandı. cəld və sərt hərəkətlə setkanı ondan uzaqlaşdırmaq istəyərkən qazançadan gələn takkatarak səslərini ikimiz də eşitdik... -şey iş materiallarıdı deyib yola verdim. sonra gördüm işi uzun çəkəcək yorğun olduğumu deyib sağollaşdım. 

evə gedərkən ikimizlə bağlı ən xırda detallara qədər fikirləşmişdim. xoşbəxt idim. gic kimi hırtıldıyırdım avtobusda.
evə çatdım. 2 saat sonra yazdım qıza, cavab yazmadı. yenə yazdım cavab yoxdu. 4. dəfədən sonra qızdan cavab gəldi. - sən rusca bilirdin hə? -neyniyirsən ki? soruşdum. - köhnə sevgilimlə danışıram, barışırıq deyəsən. bir cümlə desəm tərcümə eliyə bilərsən? dedi.

elə bil kimsə qulağıma qaqaş ayranlar nooldii? fısıldadı. anam otağa girdi. -nolub bala sənə, birtəhərsən? soruşdu. bir problemin olanda analar birinci hiss eliyir. -qazança yadımnan çıxdı, qaldı avtobusda. - ə kül sənin başıva, bir qazançaya yiyə durammırsan dedi. yalnız idim yenə....