537. bir azərbaycan qadınının təcavüz gündəliyi başlığındakıları oxuyub bir balaca şok keçirtdim valla. ola bilər düşünəsiz ki, çoxmu naivəm, ola bilər amma bu qədər də olduğunu heç düşünməmişdim. oxuyanda sadəcə düşünürəm ki, görəsən burda yazılanlar hamısı dordan olub azərbaycanda, yoxsa özlərindən qoşurlar bəzilərini. əgər hamısı həqiqətdirsə, onda belə insanlarla eyni cəmiyyətdə yaşadığım üçün utanıram. belə şablon kimi çıxacaq, amma onların yerinə mən utanıram. "insan bu qədərmi mənəviyyatsız ola bilər" deyə çox təəccüblənirəm. xüsusilə içlərində oxuduğum bir hadisə daha çox belə düşündürdü məni. bilirsiz, hər gün evə gəlib yaxını öldürən filan eşidirik, çox vaxt narkomaniyadan əziyyət çəkənlər filan olurlar. o "şey"in vaxtı çatanda pul lazım olur və gözlərinə heç nə görünmür (ən azından mən elə düşünürəm). bəs bu alçaqların gözünü bağlıyan, qəlblərini qəflət quyusunun dibinə salan nədi? doğrudanmı bir neçə saniyəlik yaranan ehtiras aclıqlarını basdıra bilmirlər. yəni doğrudanmı özlərini idarə edə biləcək 1 qram iradələri yoxdu? bu dərəcədə mənəviyyatsızlıq mənə çatmır. başa düşə bilmirəm.

(bax: qatil olmaq istəmək)