30. ilk görüş soyuq fevral ayında olmuşdu. mən 5 mərtəbə deyilən ərazidə 11 fevral sabahı onu gözləyirdim. bir işə, bir dərsə, bir də başqa yerə gecikən insanları izləyərək onun gəlməsini gözləyirdim. çünki belədə biri-birimizlə görüşə bilmədiyimizə görə görüşü o günə təyin etmişdik. təxminən 17 dəqiqəlik gözləmədən sonra gəldi. ilk gördüyüm vaxt kosmosdakı partlayışları təsəvvür etdim. özüm-özümə "istədiyim insan budur" dedim. o görüşdən sonra daha çox danışırdıq, yazışırdıq. adətən mən danışırdım. çünki özü biraz çəkinirdi. nəhayət 2 aydan sonra etiraf etdim. "nə olar olar da, bir dəfə də cəsarətin çatsın" deyib ürəyimdə nə varsa dedim. hətta bir anlıq uğurlu olmasına da inanmışdım. lakin uğurlu olmadı. mənim əvəzimə gedib ən maraqsız insanı seçdi (rəqibim idi deyə demirəm, həqiqətən maraqsız insan idi).
hər dəfə mənə dost qalmağı xatırladırdı və heç vaxt aramızda nəyinsə olacağı ümidini vermirdi. əslində ümid verməməsi yaxşı idi. lakin o vaxt beynim belə şeyləri qəbul etmirdi.
həmin il başqa uğursuzluğum da qəbul imtahanından kifayət qədər bal toplaya bilməməyim idi. artıq uğursuzluqlar bezdirmişdi. günü-gündən daha da aqressiv biri olmuşdum. bir tərəfdən də evdəki problemlər təsir edirdi.
məhz bunların nəticəsi olaraq tez-tez o qızı incidirdim. əhvalını korlayırdım. bu arada da o seçdiyi oğlandan ayrılmışdı. amma bu ürəyimdə az da olsa ümid yaratdı. necə deyərlər, həmin dövrdə həddindən artıq uşaq xasiyyətində idim. yaşımın artmasına baxmayaraq uşaqlığımdan çıxmaq bilmirdim.
soyuq payız aylarında isə onunla aramız daha da soyudu. artıq əvvəlki kimi deyildi. biri-birimizə günlərlə yazmırdıq və xəbər tutmurduq. yenə də o sevgi davam edirdi. elə oldu ki, ilk görüşümüzün 1 illiyi ərəfəsində əlaqəmizi tamamilə kəsdik. amma bu da işə yaramadı.
əlaqəmizi kəsdikdən 3 ay sonra mən türkiyəyə getdim. orada olanda da onun üçün darıxırdım. öyrəşdiyim üçün yaranan sevgi də deyildi. çünki az görüşürdük.
darıxdığıma görə yay aylarında ona yazdım. 1-2 həftə yazışdıqdan sonra yenidən əlaqəmizi kəsdik. daha sonra isə payız aylarında özü yazmağa başladı. həmin vaxt daha bir sevgilisi olmuşdu. həmin oğlanla da 6 aydan artıq davam etməmişdi.
mənə yazmasından sonra mənim sevgili olduğum qızla daha çox vaxt keçirməyimə görə ona yazmağımı unutmuşdum. bilmirəm necə, amma yenə də sevgili olduğum qızı həmin qız qədər sevməmişdim. alınmırdı. bəlkə də həmin qızın əlçatmaz olması ona olan sevgimi artırmışdı.
necə oldusa əlaqə yenə itdi. aprel ayında isə yenə özü yazdı.
çətinliklə də olsa 31 aylıq platonik sevgini sona çatdırdım. indi həmin qızla normal yazışırıq. lakin nə dostuq, nə də sevgili. lakin o yaşadıqlarım mənə təcrübə verdi. artıq eyni səhvi 2-ci dəfə təkrarlamamağını öyrətdi.
sizə məsləhətim isə başlamamaqdır. əgər uğurlu olmasına dair əlamətlər varsa olar. yoxdursa, gec olmadan sona çatdırın. insanın inkişaf etməsinə mane olur. həyatınızda olubsa da başlamayın deməyim mənasızdır. onsuz siz labaratoriya siçanı deyilsiz.