40. sevgili günlük,
bugun bir mesaj aldım ‘hey dear, i ll be there tomorrow, for 3 days. can u host me? (sabah 3 günlük istanbula gəlirəm, məni qonaq edə bilərsən?)
bir 5 dəqiqə mal kimi baxdım mesaja, sonra cavab yazdım. ‘of course, with great pleasure’ (məmnuniyyətlə). bu insan mən avropada olarkən birlikdə unudulmaz günlər keçirdiyim insandı. üzərindən 4 il keçib. arada-bir salam sağol tipli yazışmalarımız olurdu amma ən son 4 ay əvvəl yazmışdı mənə. ekrana mal kimi baxma səbəbim biraz qarışıqdı sözlük. mən yazım sən təsəvvür et sözlük. atasının böyük bir şirkəti də olsa öz pulu ilə yaşamağa qərar verən bir əndəlüslü, savadlı, dünyagörüşlü qız. otostopla şəhər-şəhər gəzmişik, qalmağa yer tapmayanda və ya couchsurfingdəki hostla son anda əlaqə yarada bilməyəndə vağzallarda yatmışıq, evsizlərlə birlikdə şərab içmişik səhərə kimi, son pulumuza aldığımız yemeyi paylaşmışıq, eyni şüşədən pivə vurmuşuq pulsuzluqdan, qatara biletsiz mindiyimiz və cərimə ödəmək istəmədiyimiz üçün çölün düzündə vaqondan düşməyə razı olmuşuq ən yaxın qəsəbəyə nəfəs kəsən istidə 3 saat piyada getmişik. sonda ayrılanda isə dramsız falan sadəcə ‘i ll never forget these days’ (bu günləri heç vaxt unutmayacam) deyərək vidalaşdıq. indi onun sevgilisi var. mən isə yenicə həyatımın götünü-başını güclə yığışdıra bilmişəm. nə olacağını bilmirəm amma birinci sinfə gedən uşaq kimi həyəcanlıyam günlük. sabahı iplə çəkirəm. yəqin ki ardını yazacam sabah.