15. il 1950.yer maracana stadionu.200000 azarkeşin önündə çempion olacağına heç kimin şübhə etmədiyi brazilya uruqvayla qarşılaşır.uruqvay oyunu 2-1 udub kuboku alır ama heç bir tədbirn olmur çünki bütün planlar brazilyanin çempion olacağını düşünülərək təşkil olunmuşdu.oyunu radyoda şərh edən(o vaxt tvde göstərilmirmiş) spiker hesabı dəfələrlə təkrarlayır.sonra bunun səbəbini soruşanda deyir ki, brazilyada heç kim inanmazdi uruqvayın udacagını.3nəfər elə stadiondan özünü atıb intihar edir.bir neçə nəfər infrakt olur.brazilya qapıçısı barbosa uğursuzluq rəmzi sayılır.milli komandanın kamplarına buraxılmır.özü çox sonralar deyir ki,brazilyada ən ağır cəza 30ildi ama mən 50ildi cəza çəkirəm.nelson rodrigues deyir ki,hər millətin milli fəlakəti var.məsələn xiroşima,bizim də milli fəlakətimiz 1950 finalıdı.ve son olaraq uruguayin 2ci qolunu vuran gigghia deyir ki,maracana stadionunu sadəcə 3nəfər susdura bilib.frank sinatra,roma papası və mən.indi bunu bura ona görə yazdım ki,futbol 22nəfərin bir topun dalınca qaçdığı bir oyun olaraq görmüyün.futbol incəsənətdir.futbol həyatdır.futbol eşqdir.futbol tutkudur.futbol sadəcə futbol deyil.