14. bəsdi, ala. dövr dəyişdi. ataxaqanlığı köhnə adıyla "ata yurdu" kitablarında qaldı. 21ci əsrdəyik. içimdəki feministi oyadırsınız. bu gün yenə həzi aslanov stansiyasında düşüb çıxdım çölə. 2 oğlan çıxdı qabağıma. külək idi, kapşonkanı salmışdım başıma, heç üzlərinə baxmadım. dükanın qabağında maşınlar saxlayıb. yan-yana duran iki adamın yerləşə biləcəyi qədər yer var. bunlar da bir-birinin ardınca gedirlər, mən tam keçəcəkdim bunlardan biri keçdi qabağa, yəni o birinin yanına. gündüz vaxtı yolumu kəsiblər. lan bi siktirin gedin. nəysə, keçmək üçün gərək bunlarla ünsiyyət halında olum, bunlardan yol istəyim, ya yolumu dəyişim. ya da bunların aralarından sürtünə-sürtünə keçməyimimi istədilər bilmirəm. mənə də ətrafda adamın çox olmasından bir daxili güc gəldi. mən gedirdim, bir anda dediyim kimi yan-yana gəldirlər. qısa müddətdə oldu. mən də ayaq saxlamadan qabağımda heç nə yoxmuş kimi yeridim, var gücümlə bu arxadan gəlib qabağıma keçənə çırpdım, arxa-arxaya getdi, hadisənin şokunda idilər onlar, yeyin addımlarla hadisə yerindən uzaqlaşdım. hansı ağılla eləmişəm bilmirəm, necəsə oldu elədim, çox qıcıqlanmışdım. yaxşı da olub. gördünüz şərait var, altda qalmayın, qızlar.