122. düşünmək yox hiss etməyən millətik. nə demək isdədiyim ümid edirəm bu səfər sözlərə tökə bilərəm.ən böyük əksikliyimizdən birisidir . yox məsələ empatiya kimi məsələlər deyil,burda gərçək hisslərdən söhbət gedir hansıki olmayanda insan yadlaşır ,cahilləşir yavaş-yavaş ölür.nə hissetdiyini bilmir hisslərini oxuya və tanıya bilmir ancaq zamanı öldürməyə çalışır.

məsələn çayxanda keçən gəncliyi götürək .adamlar oturub sabahdan axşama kimi eyni söhbətləri ,eyni oyunları eyni zarafatları eliyirlər amma eyni duyğunu paylaşa bilmirlər.oturub içirlər içəndən sonra ciddi sifət alırlar.içkili -içkili yenə eyni söhbətləri edirlər,eyni şeyin sağlığına içirlər. adam saat 7 də qalxıb işə gedir 7 də gəlir . bir dəfə də demir ki , ala bir günü özümə ayırım. nə ailəyə ,nə dosta ,nə tanışa sadəcə özümə.elə hey fikirləşir ki olası gərəkən şey budu yəni saat 7-7 rejimini izləməli və həftə sonlarını ancaq ailə və dostlarla keçirlməlidir . nişanlısı zadı varsa onu da alır gedir cafəyə.cafedə türk yeməkləri satan elit yazısı olan bir şeylər olmalıdı. bir müddət ofisiant işləyib , biraz gözləmləmişəm belə tipləri. kişi və qadın nə danışacaqlarını bilmirlər oturub onun bunun həyatından danışırlar. nə bir -birlərini əlini tuturlar nə bir birlərinə xoş təbbəsüm edirlər. yenə eyni duyğuları paylaşa bilmirlər. yaddılar belə şeylərə zənnimcə. özlərinə və bir - birbirlərinə.

insan bir dəfə niyə varolduğunu sorğulamazmı? ya da həyatın təkcə işdən , evlənməkdən ibarət olması? tək qala bilmirlər. həmən bir insana ehtiyac hiss edirlər . ya computer oyunları ya pornolar ,ya da vaxtı keçmiş dostlar. nə bir musiqi nə bir film. səni boş təsəlli edəcək insan. sənin kimi ancaq , oturub domino oynamağı gözə alanlardan.

zamanın nə olduğunu bilmirlər ancaq bir şeyləri gözləmək, umid etmək birilərinin onları xilas edəcəyi
duyğusu ilə yaşamaq ,belə-belə gedirlər. insan özünə sual verməzmi yüksək bal topladım, çalışdım, ali təhsil haqqı qazandım niyə pul verim hə ? niyə məzun olanda birinnən bir şey gözləyim ? bu qədər oxumağım əzziyətim hamsı yalan imiş kimi şeylər ağıla gəlmir.

ata oğlunu niyə qucaqlaya bilmir? ya da insan ailəsi ancaq niyə iş , təhsil ,pul kimi şeylər haqqında danışsın .ailə ilə vaxt keçirmək deyəndə ancaq ağla oturub yemək yeyib, sonra da, yatmaq gəlir. ailə qavramın bu qədər təhrif olunub, iyrəncləşdiyi bir cəmiyyətdən necə insanlar gözlüyə bilərik?bunun oxumuşu ,ya da, oxumamışı, varlısı, kasıbı yoxdu. bizim millətdəki ən böyük qıtlıq duyğuların olmamasıdı. duyğular deyəndə nə nəzərdə tuturam . susanda belə insanlar bir-birlərini anlamaları dərdləri başa düşməli bir-birlərinə müəyyən qədər dəstək olmağı bacarmalıdır. təsəlli təkli bazdığa gedib 3 dəqiqə sevişib pulnan sevgi almaq deyil . həyat və insan olmaq duyğularımızın xəyallarımızın olması dı birazda birazda onları anlamaq və metalaşmamaqdır. gərçəkdən insan kimi yaşaya bilirəm ya yox ? bir dəfə hiss et bir dəfə gerisi gələcək