97. dostoyevskinin sözləriilə başlamaq istərdim: həyatdan qorxmayın. yaxşı və gözəl bir şeylər etdiyinizdə həyat o qədər gözəl ki.
bəli həyatı gözəl edən şey etdiyimiz yaxşılırlardır, kiməsə etdiyimiz köməkdir. qəlbinizi pislik edərək qaraltmayın dostlar. bəlkə də mənim kimi istədiyimiz həyatı yaşaya bilmirik, səhv insanlar səhv yerdədirlər, əsl dəyərlilər itib batır. onsuz hamımız bilirik ki, dünya ədalətli deyil, yıxılanı əzər, güclüylə birlikdə olar. amma siz belə olmayın dostlar. siz yıxılanla birlikdə olun. cəsur olun ən önəmlisi. itirəcək bir şeyimiz yox ki, ən uzağı öləcəyik, ki aramızda yaşamağı bu qədər sevən var ki? itirəcək bir şeyimiz yoxdur qəlbimizdən, hiss etdiklərimizdən və hiss etdirdiklərimizdən başqa. bəlkə də ən lüks həyatı yaşaya bilmirik, amma əminəm ki, o həyatı yaşayanların belə hiss edə bilməyəcəyi rahatlığı hüzuru və ən önəmlisi sevgini hiss edə bilərsiniz. sevildiyinizi, sizə sadəcə sizə görə dəyər verildiyini hiss edərsiniz, yoxsa o hətatı yaşayanlar kimi hər gecə yatmazdan əvvəl məni həqiqətən sevən biri varmı deyə düşünmərsiniz. çox gözəl səslənir həə? etməyiniz lazım olan sadəcə paylaşmaq, sevginizi, bildiklərinizi və sahib olduqlarınızı. həyatı bütün çirklərinə və pisliklərinə baxmayaraq gözəlləşdirməyə çalışmaq, sevmək, kiməsə gözəl bir şey öyrətmək, insanları dinləmək. amma sizə asan bir həyat söz vermirəm, hətta çətin olacaq əlbəttə yıxılanlarla birlikdə olmaq. güclülərlə birlikdə olmaq əlbəttə daha asandır. amma oxuduğum bir sözdə deyildiyi kimi asan bir həyat sadəcə zəiflərin arzusudur.siz zəif deyilsiniz elə deyilmi? bu dünyada şübhəsiz pis insanlar var, hətta çoxdurlar, sizin işiniz onlarla deyil, onlar nifrət belə etməyəcəksiniz, sizin hədəfiniz dünyanın hər yerində kıpır kıpır, gülən, yardım edən o gözəl insanlar. dünyanın hər yerində var bu cür insanlar. yenə gözəl bir insanın dediyi kimi, bu insanlardan birinə rastlamadınızsa, bu insanlardan biri olun.