68. həyatım boyu günlük yazmamışam. həm hər kəsdən gizlədiklərimi kiminsə oxuma ehtimalı olmasından, həm də biraz tənbəllikdən. ərinirəm yazmağa, düzü, yadımdan da çıxır. cümlənin əvvəlini yazıram. sonrakı fikirlər unudulur. yazacağım təəssürat da beləcə zibil olur. ama istərdim əslində mən fikirləşim günlüyə yazılsın sözlərim. məsələn, yazılsın ki, son vaxtlar özümü tanımıram. insan 2 ildə bu qədər mi dəyişər?! yəni belə günü birlik yaşayar?! yəni bax, uzun zamandır xəyal da qurmuram. daha doğrusu nə istədiyimi bilmirəm. yo yo bilirəm ama puzzle kimidir deyə xəyalları da fərqli-fərqli ssenarilərdə cəmləyə bilmirəm. nə olacağı artıq əhəmiyyətli deyil. çünki, məqsədli olub istədiyini bilsən də, haqqında fikirləşsən də əgər olacağı yoxdursa olmur. qalıram qırıla-qırıla. ona görə gələcyin nə gətirəcəyini çox da şeyləmirəm yəni, sözaltı günlük bi dəfə, xatırlayıram, mef universitetinin qurucularından biri, həm də məşhur tedx speakerlərindən biri demişdi ki, əksinə məqsədsiz olmaqdan qorxma. bu o deməkdir ki, "hələ "özünü" hiss etdiyin fəaliyyət sahəsini tapmamısan. kəşf et, gəz, bütün yenilikləri təcrübə et. bu daha əyləncəli olacaq". bilmirəm bunu özümə təskinlik kimi mi anlayım ya həqiqətən mi elədi, ama hər bir halda sərf edir, rahat hiss etdirir. ona görə necə deyərlər başını buraxmışam hər şeyin. spontaneous daha adrenalinli deyilmi, hə günlük?! -*