33. mənim də başımı yardığım gün. amma mənim hadisəm biraz fərqliydi. hava soyuq idi. evə də qonaq gəlmişdi. tam yadımda deyil nə yeməyiydi amma araqsız yeyilməyəcək birşey idi. dədəm dedi ki, ala pulu get araq al. mən də dedim ki, aşura günüdü almıram. atam nəvazişlə saçımı sığalladı dedi ki, bala biz qazaxlıyıq özünü niyə nardaranlı kimi aparırsan?yoxe belə demədi. şilləni qoydu qulağımın dibindən pramoy üzü kərbəlaya sarı döndüm. özümə gələndə qaçdım ee mağazaya tərəf. roberto carlos pox yeyir yanımda. (o vaxt usain bolt yoxuydu hamı sürətini carlosla müqayisə edirdi) dedim ordan maa bir arağ ver. özümə dönmüşdüm qazaxlılığıma. bu da qayıtdı ki, bugün araq satmıram. eləbil böyrüm sancdı. cəlalı ayağından vurdular. dedim kələntər dayı ürəyimi nişan al ağrıdır axı. dedi nə deyirsəne gijdıllaq? dedim qazaxlıyıq biz xalid əmi. dedi başa düşdüm. arağı rəngli salafana büküb verdi. carlos evə kubokla dönürdü. o gün bugündür dinlə aramızda məsafə var.