19. səhərlər, iki stəkan şirin çay. gözlər olur cin kimi. sikim, ekvatoru belə görə bilirəm.
biri soruşmuşduki, əsl, ürəydən istədiyim şeyi necə tapa bilərəm. çox çətin sualdı. cavablar, səhər çıx biraz gəz, düşün, olduğun dilemmanı fikirləş, təcrübə elə, daha yaxşı səhvlər elə filan kimiydi. dəqiq cavab da yox idi, ola da bilməzdi. nə istədiyimizi dəqiq öyrənə biləcəyimiz bir yol yoxdu. ya da nə vaxtsa öyrənəcəyik deyə bir şey də yoxdu. ta ölənə qədər, heyifki, bilmiyəcəyik, elə deyil? bəzi insanlar var ki, onlara kənardan baxanda, nə istədiklərin bilən biri kimi görsənirlər. atdıqları addımar, elədikləri seçimlər qıraqdan bir hədəfə, istəyə yönəlmiş kimi görsənir. o insanın özü də belə görür. amma bu, sadəcə yaratdığımız saxta fərdiliyimizin, saxta istəkləridi, başqa da heçnə. adam hər gün işə gedir, bir şey üçün çalışır, sonra evə gəlir. beyin bir şeyə yaxınlaşdığını, ona tərəf addım atdığını düşünür. amma illuziyada qurtuluş yoxdu. o yenədə, gəlib işləyəcək, yenə də evə gedəcək və axıra qədər belə olacaq. əvvəllər də belə idi. indi də belədi. sonra da biri çıxıb, deyir ki, mən dünyanın kralıyam. əsl insan, hər ay özünə plan qurmalıdı, hansı ki, heç birisini eləmiyəcək ha, onlardan. bu həftə bunları eliyərəm deyib, heçnə etməyəndi. 5 il sonra harda olduğu haqda heç bir fikri olmayandı. hər dəfə yeni il üçün plan hazırlayıb, xoşbəxt olan məğlubların sağlığına. səhərlər, iki stəkan şirin çay. gözlər olur cin kimi. sikim, ekvatoru belə görə bilirəm. ramin kəmərini bağla,çünki, kansası birdə görə bilməyəcəksən.