756. yaddaş və xatirələr üzərinə düşünürəm bu aralar. bəzi zamanlar baxdığım filmləri, oxuduğum kitabları unuduram, yaşamış olabileceğim çox xüsusi anları unutmuş ola bilərəm deyə kədərlənirəm. oysa zamanında bunları hər gün olmasa da 2-3 gündən bir dəftərlərə tökərdim. içimi, həyata qarşı hiss ettiklərimi, istəklərimi və s.

bəzən çox istəyirəm xatırlamağı ama olmur. hətda ağlımdakı o zamana dönmənin verdiyi əziyyətlə gözlərimi bərk-bərk bağlayıb, dişlərimi sıxıb, sifətimdə turş limon yalamış kimi bir ifadəylə, dırnaqlarımı ovucumun içinə sıxaraq başmı sağa-sola doğru çevirdiyimdə bəzi xatirələri və günlükləri bu gün oxuduğumda utanacağımdan qorxaraq yandırdığım üçün hirslənirəm zaman zaman özümə.

zaman zaman boş bir word səhifənin qarşısına keçib, bir siqaret yandırıb, yazmağı arzulayıram. yazmaq nə zaman bu qədər çətin oldu, onu düşünürəm. ama bilirem sualımın cavabını bilirem!!! o 21 dəftəri yandırmaqla həm içimi, həm həyata qarşı hiss ettiklərimi həmdə öz əlimi yandırdım. "yazan əlimi"

bax bu zamanlarda yaddaşımdakılarını xatirəyə çevirmək üçün daha çox not tutmağın lazım olduğunu düşünürəm. daha sonra vaz geçirəm susraq qarşı tərəfə özümü ifadə etməyə çalışmaq istəyirəm. bu da olmur. danışsanda, yazsanda, sussan da heç biri olmur. çünki qarşı tərəf dinləmək, oxumaq və baxmaqla arası yoxdur.