1. əsasən fiziki görünüşə görə yaşından balaca görünmək mümkün olur. başa gələ biləcək şanssızlıqlardan biridir.
kassir qızın səndən kiçik olmasına baxmayaraq, sənə "qaqaş" deyə xitab etməsi adama zərbə vurur. ciddiyəti məhv edir. orta məktəbi bitirəli haradasa 3 il olsa belə yenə də təsadüfi bir bərbər'ə gedəndə "neçənci sinifdə oxuyursan?" sualını almaq da adamı dəliyə çevirir. cavab olaraq universitetdə oxuduğun kursu deyirsən və bərbər gülümsəyərək "hə? bağışlaye, tələbəyə oxşamırsan ona görə." deyir. adamın əhvalı pozulur, asosial olmağa davam edirsən. başqa bir problem də var ki, xarici görünüşə görə ciddiyə alınmırsan. hamı səni yola verir. yaxın hesab etdiyim adama (artıq yoxdur) ciddi bir şey haqqında danışırdım, sonra fikir verdim ki, bəs bu məni yola verir. əvvəl elə bilirdim problem məndə deyil amma çoxluğun məni yola verdiyini görəndə başa düşdüm ki, problem məndədir.
insan həyatının ən dəyərli dövrü olan gəncliyi belə yaşamağa imkan vermir, yaşından balaca görünmək. gəncliyinin ən yaxşı dövründəsən və artıq universiteti belə bitirirsən amma hələ də 11-ci sinifi bitirməyə hazırlaşan yeniyetmə kimi görünürsən. nazik qollar, içəri batmış bir qarın boşluğu, içində üzdüyün bir köynək; qısaca xərçəng xəstəsi kimi görünürsən. belə halda, səni kim ciddiyə alar? heç kim sənə yaxın belə durmaz çünki xaricdən narkotik istifadəçisinə oxşayırsan. keçən dəfə bulvardayam, oturmağa boş yer var idi amma yenə də ayaq üstə kənarda dayanmışam. çünki tək başımayam, əlbəttə ki, dost tanışım yoxdur, asosialam. tək başına da oturanda gəlib keçən cütlüklərin, qocaların "ala yeri niyə zanit eləmisən?" baxışlarına məruz qalırsan. məcburən ayaq üstə dayanıb telefonda pulsuz internet vasitəsilə house of cards'ın yeni sezonunu yükləyirəm. birdən yolda təsbeh sallayan qaqalara bənzəyən birisi "konturun olmaz, qaqaş?" dedi mən də yox cavabı verdim. gəldi yanımda durdu "ala yaman gündəyəme qaqa, sən başa düşən oğlana oxşayırsan." deyəndə bildim ki, işə düşdüm pul istəyəcək. sonra başladı mənə klassik "qaqa sözləri" deməyə, yəqin məni də o "qaqalara" bənzətdi çünki elə kənardan baxanda elə o "qaqalara" oxşayıram. bir də mənə yaxınlaşmasının səbəbi zəif fiziki görünüşüm idi. ibrətli "qaqa sözülərinə" məcburən qulaq asandan sonra məndən biraz pul istədi. cibimdə 60 qəpik var idi, 20 qəpiyini buna verdim. amma getmədi, mən də bilmirəm ki, nə deyim gedim. durdu mənim yanımda hələ bir nəfəri də çağırıb "qaqalar sözü" deyəndən sonra 1 manat aldı və mən isə yavaş-yavaş qorxurdum. çünki polis "pul yığan qaqaları" gördüyü anda bölməyə aparır. hələ bu "qaqa" mənə əvvəlki tutulmağından da danışırdı. bilmədim necə gedim, sonra bu dedi ki, gəl gedək tualetə biraz işim var. mən də çarəsiz qaldım bunun yanında gedirəm. tualetə bu girdi, mən isə gizlincə bayıra çıxaraq qaçdım. metroya özümü atdım və evin yolunu tutdum. bir dəfə də artıq bulvara tək başıma getmərəm. bu da o deməkdir ki, heç vaxt getməyəcəm. bu hekayəni sizə danışmaqda məqsədim odur ki, xarici görünüş çox şeyi müəyyən edir. məsələn, mən əgər zəif, cılız, xəstə kimi görünməsəydim həmin "qaqa" cürət edib yaxınlaşa bilməzdi.
təbii ki, bu hal insanın psixologiyasına da təsir edir, sosial fobiya yaradır, ən yaxşı halda asosiallığın təməlləri güclənir.
xarici görünüşü yaxşı olmayan, yaşından balaca görünənlər bəlkə də heç vaxt əsl sevgini yaşaya bilməyəcək. istər bütün dünya elmlərini əla bil amma heç kim xarici görünüşünü bəyənmədiyi kimsənin daxili ilə maraqlanmaz. əgər maraqlanırsa bilin ki, onu siz yox, başqa şey (pul, vəzifə) maraqlandırır.
amma çox da fikir etməyin, həyatdır. daha da pis vəziyyətdə ola bilərdik.