816. 3 il öncə başladığı fikrini ələ alaraq bu mental proseslərin son nəticəsi olaraq bipolyar pozuntuya sahib olduğumu düşünürəm. testlər, tibbi məqalə və diaqnoz qoymaq üçün gərəkli olan səbəbləri filan əlimə ne keçdi oxumuşam son bir həftədə. həkimə müraciət etmişəm. qısaca danışmışam hislərimi bu üç il ərzində gündən günə necə daha ağır vəziyyətə düşdüyümü. ilk əvvəl o da klassik özünə ruhi pozuntu yapışdıran gənclərdən biri hesab etmişdi. danışdıqca öyrəndikcə o da şübhələrinin 90% bu yöndə olduğunu dilə gətirdi.
günlərlə normal enerjili hiss edirəm, istanbul sen mi büyüksün ben mi modunda davranıram. birdən nəsə olur, kölgəmdən belə şübhələnirəm. iş o həddə gəlib çatıb ki, yolda yanımdan keçən maşınlar bir yana arxamda və ya irəlidə hərəkətdə olan biri dayananda sıxıntı keçirirəm. bəlkə məni izləyir deyə. anksiyete filan hər pox qarışıb bir birinə.
bəlkə daha öncə yazmışam bura bəlkə də yox, illərdir intiharı düşünürəm. həmən o mərhələ keçib gedəndən, sıxıntı qorxu seansları başladığı andan hər saat intihar haqqında düşüncələr yorur beynimi. diqqətimi heçnəyə verə bilmirəm. gedirəm dostlarımla görüşürəm 5 dəqiqə sonra burda nə işim var, özümü yaxşı hiss etmirəm deyə deyə qalıram öz özümə.
gecələr tər içində oyanıram yuxudan, yuxu gördüyümü belə xatırlamıram bəzən. görəndə də yuxu ilə əlaqəsiz olaraq tər içində oyanıram. yata bilmirəm saatlarca. bəzən bütün gün yuxulu oluram bəzən də biraz yatıb oyanandan sonra çıxıb qaçmaq istəyirəm, enerjili hiss edirəm. bu poxların hamısını son 2 ayda daha çox yaşayıram.
şiddətli dəyişikliklər oldu həyatımda. ilk dəfə sevmədiyim, heç bir şey hiss etmədiyim biri ilə tanışlığın ilk günü sevişdim.
intihar etmək istəyirəm. çox qorxuram, davam etmək istəmirəm. sabah bu yazdıqlarımı oxuyacam bəlkə də o günlər bir müddətlik bitdi deyəcəm. enerjili, cəsarətli hiss edəcəm.
boşluqdayam, işləmək istəmirəm.
müalicə almaq istəmirəm. o qapalı yerə bir daha girmək istəmirəm, dərman iynələrlə keçən bir dönəm bəlkə də ömür. istəmirəm heçnə.