9. bəlkə də çoxsundan fərqli olaraq, mən velosiped sürməyi çox gec öyrənmişəm. həm də qərib ölkədə. baxdım ki, hamı gündəlik həyatında velosipeddən geniş istifadə edir, niyə də yox deyib əvvəlcə main (mayn) çayının kənarında sürməyə başladım velosipedi isə başqa bir azərbaycanlı tələbə hədiyyə etmişdi. köhnə idi, ara da tormozları atırdı. bəy verən atın dişinə baxmazlar məsəlinə uyğun olaraq, mən də qəbul elədim. başlanğıcda, əlbəttə ki, kömək alırdım. sonra parka keçdim, daha sərbəst və tək sürürəm. zamanla özgüvən də qazandım, daha sürəndə pedala baxmırdım, nə vaxt baxırdımsa mütləq harasa girirdim. deməli, bir gün mən də hamı kimi bazarlığa veliklə gedə bilərəm deyə evdən böyük bir həvəslə çıxdım. dükanla yataqxanamız arasında məsafə əslində elə də uzaq deyil, bir km olar ya yox. di gəl ki, yoxuş var. və mən də ömrümdə birinci dəfə velosipedlə yoxuşu düşürəm. təcrübəsizlik və tormuzun tutmağı öz sözünü dedi. əl tormazlarının ikisini birdən istifadə edə bilməzdim, çünki max sürət almışdı artıq velosiped və mən harasa girə bilərdim. girməyinə girdim, orası kesin hocam. digər bir təcrübəsizlik isə yoxuşu düşəndə gərək geniş bucaqdan dönəsən, mənsə yığışdıra bilmədim kəsə bucaqla düz getdim. qabaqda isə iri poçt qutuları var idi. və big bang theory-si praktiki olaraq da özünü doğrultdu. ayılanda gördüm ki, asfaltda uzanmışam, velosiped isə məndən bir xeylim aralı. qabaq təkəri 8 olmuşdu. nəinki kurtam, köynəyim də cırıldı. dizim, çiynim, bərk zədələndi. bir həftə dizimi qatdalaya bilmədim. sonra həmin velosipedi də tulladım yataqxananın həyətinə. üstündən 3 il keçib. bəlkə də hələ ordadı. ondan sonra velosiped sürmürəm, qələt elədim oldu day. sürsəm də ancaq boş yerlərdə fiziki qaydalara tam riayət edərək- düzxətli bərabərsürətli hərəkət şəklində