14. əksəriyyətin adı çəkildikdə ağılına kamünün gəldiyi cərəyan. hansı ki, kamü özü bunu heç vaxt qəbul etməyib. mənim üçünsə ekzistenzial əzablar tatar çölündə başladı. intihar etməli mi, etməməli mi? ümumiyyətlə nə etməli? bu mənasızlıqdan necə qurtulmalı? bu düşüncələrə heç düçar olmayanlar var mı? onlar həyata necə tutunurlar?