29. Həqiqətin ən acı rəsmi. Bir kişinin ağlaması onun çox ciddi problemləri olduğunu göstərir. Məsələ qadın və kişi arasında fərq qoymaqda deyil. Məsələ kişinin bir çox cəmiyyətlərdə fiziki göstəricilərinə görə daha sərt böyüdülməsi və ondan da daha sərt olmağının istənilməsidir. Bu da gətirib nəticədə kişinin ağlamağının çox ciddi bir şey olduğuna çıxarır. Çünki belə cəmiyyətlərdə kişi ağlayırsa gücsüzdür. Təsəvvür edin daim özünü güclü və güc hiss edən qüvvə indi acizdir və ağlayır. Dəhşətli mənzərədir. Bu ağlamaqların səbəbi də çox olur, amma əsasən sevgi olur. Qadınlar məgər sevmir? Sevir, əlbəttə, sevir. Sadəcə olaraq hisslərini kişilər qədər dərin yaşamırlar. Bəlkə də yazarların bir çoxunun kişi olmağı da burdan irəli gəlir. Çünki kişilər bu məsələləri hər yerdə açıb deyə bilmirlər. Çəkinirlər. Çünki onlar ətrafdakıların gözündə həmişə çox güclü qalmalıdırlar. Ona görə sirdaş olaraq dəftər-qələmi seçirlər. Ola bilər. Ola bilər deyirəm, çünki ən azından mən belə edirəm. Çox sıxılanda, ürəyimin səsinə qulaq asıram əlimə qələmimi alıram və yazıram. Yazıram ki, bəlkə dərdim bir qətrə azalar. Amma bu addımım dərdimin azalmağına yox sadəcə olaraq situasiyanı başa düşməyə kömək edir. Hər halda yaxşıdır. Ağlamaq isə bu yazıların vazkeçilməzi olur. Burda ruhsuz yazdığıma baxmayın, əslində elə də pis yazıçı(həm də şair) deyiləm. Mən də hisslərimi çox yüksək dozada yaşamaqdan əziyyət çəkirəm. Bunun nəticəsi isə ağlamaq olur. Emin Sabitoğlu - Aman Ayrılıq arxa fonda asta səslə Emin Sabitoğlunun öz ifasında. Mən masamda əlimdə qələm yanımda dəsmal. Gözlərim nəmlidir və vərəqi bulanıq görürəm. Sonra yazıram, yazıram dayanmadan, odlu-alovlu bir şəkildə yazıram. Axırda nə olur? Gözlərimi silirəm. Demək olar həyatımın hər sahəsində işlətdiyim sehirli sözü işlədib özümə təsəlli verirəm. "Həyatdı da"