32. Sən məni heç zaman başa düşmədin.
Bilmədin mən sənə doğmayam, yadam.
Bir dəfə dərindən fikirləşmədin,
Məndən nə istəyir axı bu adam?

illərdir tanışsan mənə elə bil,
Sənə bu tanışlıq asandan asan,
Adını söyləmək təqdimat deyil,
Sən özün-özünü tanımamısan...

Bəlkə də bu addım çox tezdir hələ,
Gəl sənə özünü tanıdım bir az.
Gecə də, gündüz də danışsam belə,
Qorxuram kəlmələr yetərli olmaz...

Mən sənin qəlbinə çox uzaq biri.
Sən mənim qəlbimin ilk məhəbbəti,
Mən sənin ömrünün təsadüfləri,
Sən mənim ömrümün tək həqiqəti...

Mən səni hər dəfə görərkən ölən,
Qəmini ürəkdə daşıyan biri,
Sən isə sevinən, danışan, gülən,
Özü öz kefində yaşayan biri...

Mən necə söyləyə bilmirəm axı?
Sən mənim həsrətim, dərdim-sərimsən.
Mən sənin gördüyün ən şirin yuxu,
Sən mənim yuxusuz gecələrimsən...

indi öz-özünü tanıdın sən də...
Ey məni yaşadan, öldürən adam.
Min il də yaşasam zillət içində,
Mən bu tanışlığa, yenə də şadam...