7. Çox dəyərli bir filmdir. Dinin yobazlığının və radikallığının nələrə yol açacağını, ümumiyyətlə dinlərin nə qədər planetin mədəni həyatına zərər verdiyini dəfələrlə izləyiciyə çatdırır.
Filmdəki hadisələr Qərbi Roma imperiyasında 4-cü əsrin sonu, 5-ci əsrin əvvəllərinə təsadüf edir. 1-2-ci əsrlərdəki pax romana ideyasından əsər əlamət qalmır. Həmin dövrdə xalqların böyük köçü nəticəsində bəzi xalqlar, xüsusilə də germanlar dayanmadan hücum edərək Romanı daha da zəiflədir.
Ümumiyyətlə 4-cü əsr Roma və dünya tarixində dönüş nöqtəsidir. Elə bir dönüş nöqtəsi ki bu gün də bunun nəticəsini bariz görə bilirik. Paqan topluluq xristianlara etmədikləri əziyyət, zülm qalmamışdır. Ta ki dediyim bu 4-cü əsrə qədər. 4-cü əsrdən etibarən hakimiyyətdə olan imperatorlar sanki yavaş-yavaş xristianlara güzəştə gedir, yumşalırdılar. 313-cü ildə imperator Konstantin milan fərmanını imzalamaqla xristianlığı dövlətin rəsmi dini etməklə qalmır, həm də 330-cu ildə dövlətin paytaxtını şərqə Vizantiyə (Konstantinopola) köçürür. Xristianlığın yüksəlişi əsrin sonlarına doğru daha da artdı və xristianların ayağının altı daha da yer aldı. Artıq zülm sırası onlardaydı...
Filmdəki baş obraz Hypatia-nın yaşadığı, həmin dövrün ən öndə şəhərlərindən biri olan isgəndəriyyəni darmadağın edirlər. isgəndəriyyə kitabxanası müqəddəs elm məbədi idi və əlyazmaların, perqamentlərin zənginliyi ilə çox seçilirdi. Həmin kitabxananın bərbad hala salındığını görəndə az qalır adamın ürəyi partlasın. Təbii ki də sonda xristianlar qələbə qazanırlar. Lakin Hypatia-nın sonluğu çox faciəli qutarır. Sevgi və anlayış dininə mənsub (!) xristianlar Hypatia-nı "şeytan, fahişə" deyə çağırır və axırda məbəddə daşlanaraq cəsədi tanınmaz hala gətirilir. Filmin sonunda ən əsas iki nəticəyə gəldim və bu nəticələrin ikisi də bir-birinə ziddir:

1. Filmin ssenaristi və rejissoru açıq-açıq bizə bildirir ki, əslində heç nə dəyişməyib. Bir-birinə zülm edən toplumlar bir-birlərindən intiqam almayınca yollarından dönmürlər, kinləri soyumur və soyutmaq heç vaxt mümkün olmur. Necəki yəhudilərin tarix boyu ayrı-seçkiliyə məruz qalıb (sənaye inqilabı dövrü istisna) holokost soyqırımına uğradıqdan sonra daha da şovinist olması kimi. Tarixdə belə misalları say-say bitməz. Mənə görə həyatdakı ən əsas qanunlardan biri də bunu təsdiqləyir: (baxma: violence makes violence)

2. Birinci fikrin tam əksi bir fikir. Əgər cahilə, yobaza yazığın gələrsə, onun başını əzməzsənsə, cəhalət də güclənib sənin başıvı əzər, nəyə dəyər verirsənsə hamısını məhv edər.

Yazımda xristianı pisləyib başqa dinlərə pərəstiş etdiyimi düşünən ola bilər. Mən heç bir inanca mənsub deyləm. Sadəcə robert langdon demiş barbarlığa qarşıyam. Hamı kimi

Bu haqda karen armstrongun a history of god əsərində də müəyyən qədər danışılıb. Filmə baxdıqdan sonra bu əsəri də oxuyarsız. Məsləhətli kitabdı

Düzəliş: day əvvəlki film yazıları konseptimə qayıdıram. Çox güman bundan sonra da belə davam eliyəcəm