191. axı sən hardan biləsən
gecələr yastığın soyuq tərəfin,
gündüzlər otağın səssiz bucağın,
yorğana sarılıb uyumaq nədi,
şəklindən ətrini duymaq nədi,
axı sən necə biləsən
darıxıb hirsini ovutmaq nədi.

yazıb bir şeir adına,
günlərlə tək onu oxutmaq nədi,
axı sən necə deyəsən
saçını boynuma sarmağım gəlir,
sən gedəndən yolun üstə
boylanıb durmağım gəlir,
axı mən darıxan biri,
üşüyüb tək qalan uşaq,
üstü-başım toz içində,
hey deyirəm "döz" içimdə,
mən mənə də öz içimdə.

sənlə olduğumtək uzaq,
mən sənə şeir yazıb göndərməyən bir dəli,
sən mənim həyatıma bundan sonra gülməli,
ya da uzaq dur məndən deyəcəyəm və lakin,
mən burda tək qalmışam sən uzaqda bir sakin,
evim-eşiyim deyim,
sarıl üşüyüm deyim,
dərdini ver öz içimdə,
gəlim daşıyım deyim.

axı sən bilə bilməzsən,
2 boşqab süfrəyə qoyub oturmaq nədi,
2 bilet qatara alıb, doluxub durmaq nədi,
2 fincan soyuq çay hirsindən onları da
divara vurmaq nədi,
sən biləcək misən,
gecəni sübhə qədər ağlamaq uşaq kimi,
yastığı tərs çevirmək
göz yaşı bulaq kimi.

oturub səhərəcən gözlərini qurutmaq,
hər səhər bir də başdan
axşamları unutmaq,
axı sən bilmirsən,
görəndə hər şəklini baxıb duruxmaq nədi,
üzdən iraq it kimi hər gün darıxmaq nədi.