68. Həmişə dost-tanışla gəzib dolaşmaq qərarı alanda səbəbsiz və məqsədsiz şəkildə Aşağı Güzdəyə getmək arzusunda olduğumu dilə gətirirdim. Madoda oturub məntiqli şəkildə Ma'raş Do'ndurması yemək əvəzinə, yanındakı 1 stəkan çayın pulsuz olmasının cəzbediciliyinə aldanıb Supangle şifariş elədim. Hiyləgər marketing oyunları üçün zəif hədəf idim.
Aşağı Güzdək adını Ceyranbatan su anbarının hesabına payızda göyərən otdan almışdı və qədim çobanlara əsas verirdi ki, bu ərazi vahidini boz rəngə boyanmış Abşerona nəzərən məhz Güzdək adlandırsınlar.
Qəribə idi ki, Supangle nə dadlı nə də dadsız idi. Ümumiyyətlə, Güzdəkdən nə möhtəşəm panoramik görüntü gözləntim var idi, nə də Mado'da Supangle yemək imkanım. Amma, necə olmuşdusa, hər ikisi ilə təmin olunmuşdum.
Zənnimcə, insanın yiyələndiyi bilik və informasiya çoxluğu onun səhhətinə və əhvali-ruhiyyəsinə yalnız pis təsiri ilə xarakterizə olunur. Nə qədər çox bilirsənsə, o qədər çox nüansı özünə problem edir, bir çox vəziyyəti özünə dərd edirsən. Bilik səviyyəsi aşağı olan insanlarda isə tam əksi olur. Belə fərdlər ən bəsit şeylərlə əylənə bilirlər.
Şükürlər olsun ki, Güzdəyin küçələri bir-biri ilə perpendikulyar kəsişirdi və qəsəbə planlamasında qənaətbəxş dərəcədə nizam var idi. Amma, bu nizam Kürdəmirdəki xaotik şəhər planını xatırlayıb, əsəbləşməməyimə mane ola bilmədi. Xaotik böyümə Abşerona da xərçəng hüceyrəsi kimi yayılmışdı...
Anidən yanaşı stoldan gələn səs, atom bombasındakı zərbə dalğası kimi məni yerimdən silkələdi.Nəfəsim daraldı,tərləməyə başladım. Bu ölümcül səs azmış kimi çox keçmədən səsucaldıcılardan qulağımı incidən çirkin notlar toplusundan ibarət naməlum janrda olan söz zibilliyi sayəsində elektromaqnit impulsundan zəhərlənməyə başladım. Supangle 6 manat dəyərində idi və yarı da olmamışdı, hələ yanındakı pulsuz çayı demirəm. Çıxılmaz vəziyyətdə, ölümcül səslərin işgəncəsi altında vargəl edirdim. Beynimdəki lazımsız informasiya xarabalığından imdad diləyirdim ki, uzağdakı laylı buludların arasındakı parıltını görüb, tez hərəkətə keçdim.
Beynəlxalq daşımalar zamanı təhlükəsizlik və qəza enişi nəzərə alınaraq uzunmənzilli uçuşların koridoru iri şəhərlərin, 3-4 km eniş zolağı olan havalimanlarının üzərindən salınır. GDY isə A380 kimi nəhəng hava gəmisinə belə dəfələrlə qucaq açıb. Aviasiyaya dair bildiklərimi bir yerə topalayıb düşünməyə başladım. Laylı buludlar 4500-6000 ft. məsafədə formalaşırdılar. Təyyarədən xaric olan buxarın arxada qoyduğu buzlaşmış paralel dumanların sayı təyyarənin neçə mühərrikdən ibarət olduğunu göstərir. 6000 ft., deyəsən, eniş üçün yüksək görünürdü. Həm də bikar vaxtlarımda, bu hərəkət şiddəti yüksək olan uçuş koridorunda qərbdən şərqə uçan təyyarələrin məhz Bakı üzərində altitude azaltığını da online radardan çox müşahidə eləmişdim.Deməli, enməyəcəkdi. Yaxınlaşan tanış təyyarənin ilkin çizgiləri ortaya çıxan kimi stoldan salfetka götürüb, nə qədər absurd olsa da qaçaraq AZZA'dan araq aldım.Xəyalımda canlandırdığım plan saat kimi işləməyə başlamışdı.
Silkway Azərbaycanın yük daşımaları üzrə məşhur aviaşirkəti olsa da, çarter uçuşları da həyata keçirirdi.Gizli olmasına baxmayaraq, donanmasındakı Boeing 747-lər vasitəsilə qanunsuz yollarla Əfqanıstana silah daşıdığını bilirdim. Aşağı Güzdək dəmiryolu stansiyasına yaxınlaşan neft dolu qatara doğru qaçarkən, Mado'dan götürdüyüm salfetkanı AZZA'dan aldığım arağa batırıb kustar üsullarla molotof "kotleti" hazırladım.
Aşağı Güzdəkdən keçən M4 avtomagistralı haradasa 120°-lik azimut bucağı ilə şəhərə istiqamətlənirdi.Magistral yön dəyişmədən dümdüz uzansaydı Əfqanıstana getmək lazımsız olsa da hamımıza əlçatan olardı. Təsadüfi deyildi ki, Boeing də hansısa xoş olmayan əməlləri yerinə yetirmək üçün məhz M4 magistralı istiqamətində Əfqanıstana silah daşıyırdı.
Qatardan onlarla metr yüksəkliyə sıçrayan yanacaq partlayışı "işaret fişeği" effekti yaratdı.Çox keçmədən "Airdrop"-dan çıxan Groza ilə AWM-ə əl qoydum. Sniperi atəşə hazır vəziyyətə gətirib, Boeing'ə cəmi iki mərmi ismarladım."Sapı özündən olan" balta məsəli... AWM Əfqanıstanda çox can almışdı, amma, bu dəfə hər şey tamam başqa cür cərəyan edəcəkdi.
Mado şiriniyyat təyinatlı kafe olsa da, Azərbaycanda təyinat çox önəm daşımırdı. Sıra Groza'da idi. Yanımda acımasız şəkildə tum çırtlayan insanlara illərdir xəyal etdiyim adekvat cavab tədbirini həyata keçirəcəkdim. Groza'nı az əvvəl yanımdakı masada vəhşicəsinə tum çırtlayan xalanın qarın boşluğuna boşaldıb, heç nə olmamış kimi yarımçıq qalmış Supangle'dan dadmağa səy göstərdim. Pulsuz çay hələ gəlməmişdi.
Bayaqkı səsucaldan SON DƏQiQƏ xəbəri ilə bağırmağa başladı.
Boeing Mayday xəbərdarlığı verəndən 13 dəqiqə sonra Ağ Şəhərə çırpılmışdı. Mayday ölüm siqnalıdır və heç bir dispetçerin eşitməyi arzulamadığı imdad çağırışıdır. Magnum mərmilərin biri sağ, digəri sol qanadı dəlmiş, qanadlarda depolanan kerosin tərkibli yüngül yanacaq sürətlə dağılmağa başlamışdı. GDY-ə eniş üçün spiralvari həmlələr edən Boeing bir çox təyyarə ilə eyni taleyi yaşayaraq yanacaq çatışmazlığından hündürlük və sürət itirib Ağ Şəhərə çırpılmışdı.Hadisələr fonunda Rəsul & Xana daxil olmaqla 13 viner ürəkbulandıran çəkilişləri apararkən ölümlə qucağlaşmışdılar.
Hiyləgər planım sayəsində qulağım təcavüzdən qurtula bilmişdi. Supangle bitmiş, pulsuz çayı gözləyirdim. Sonra yavaş-yavaş hadisələr arasındakı qəribəlik, əlaqəsizliydən narahat olmağa başladım. Görüntüyə direl səsi müşaiyətilə qatıq satan əminin yüksək oktavlı ahəngi bulaşmışdı. Gözlərimi açdım, inana bilmirdim ki, bütün bu olanlar bir neçə saniyədə cərəyan edib.
Hava isti, şəhər səsküylü idi. Səslərə nifrət edirdim.