40. Musiqi kaseti almaq. Ümumi götürsək, maqnitofonda mahnıya qulaq asmaq.
Evdə, yalan olmasın, 50 kaset vardı. O vaxt “albom” sözü məna kəsb edirdi. Sevdiyimiz müğənnilərin albomlarını alırdıq. Atam yaxşı ki, belə şeyləri sevən idi, yoxsa bizimçün də maraqlı olmazdı.
Məsələn, 5-6 ay eyni kasetlərə qulaq asırdıq. Amma adam bezir axı. Bazara gedəndə atamı çəkə-çəkə aparırdıq kaset satılan yerə, 2-3 təzə kaset aldırıb, birinə yoldaca qulaq asırdıq elə. Evə gələn kimi günorta yeməyindən sonra (bazar günü bazara gedərdik və günortaya evdə olardıq) hamısına birnəfəsə qulaq asardıq. Ən böyük istəyimiz “muzikalni çentr” almaq idi. Qardaşım böyük həvəslə mənə onun nə olduğunu izah edirdi: “baax. Ona kaset yox cd taxırsan-yumru olandan. Özü də bir yox, 4-5 dənəsini taxa bilirsən, hansına istəsən qulaq asırsan. Səsi də elə güclü çıxır ki..”. Ala bilmədik heç vaxt. indi imkan olsa da almırıq. Çünki mənası yoxdur. O vaxt var idi. O mənadan yana darıxıram.
Bir də səhər yeməyimi anamın hazırlamasından yana darıxıram. Sən əl-üzünü yuyub gələnə qədər çayın süfrədə süzülmüş olur. Pəhh. Yenə şükr, arada evə qonaq gedəndə (gecə qatarı ilə gediriksə əgər) səhər babat süfrənin üstünə çıxırıq. Arvad süfrəyə 42 növ nemət düzür. istəsəm hər gün səhər yeməyimi hazırlayar, amma illərdi özüm edirəm deyə, qəribə gəlir ona demək.