7. Zvyagintsev sevdiyim rejissordur, istər filmləri, istərsə də həyata baxışları və ictimai duruşu ilə. Müasir sinematoqrafiyada bəlkə də ən ciddi baxışları olan rejissorlardandır, eyni zamanda filmlərində formal axtarışlara yuvarlanmır, kiçik mövzuları böyüdüb dünyanın ən böyük mərəkələriymiş kimi göstərməyə çalışmır, əksinə hamımızın içindəki bizim üçün böyük olan mövzulara dünyanın necə biganə olmasından, qoz qoymamasından danışır və bu zaman küləyə qarşı işəyən uşaq kimi görünmür. Sizi əmin edirəm, bu çox çətin şeydir. Bircə xoşuma gəlməyən tərəfi, bəzən didaktikaya dalır. Bu da, fikrimcə, dini duyğularının güclü olmasından irəli gəlir. Buna xüsusən "Sürgün" filmində rast gəlmək olar.
Başlığı gördüm, yaxşı yadıma düşdü, hər dəfə "Нелюбовь" ("Sevgisizlik") filmini izləmək qərarına gəlirəm, amma necəsə olur və unuduram. Digərlərinə isə sevgimi azalan sıra ilə düzürəm: "Возвращение" ("Qayıdış"), "Изгнание" ("Sürgün"), "Левиафан" ("Leviafan") və "Елена" ("Yelena"). "Yelena" yəqin ki, ən zəif filmidir, amma sonda işıqların sönməsi və cayılların məhəllə-məhəlləyə dava səhnələrinə heyranam.