1022. umbay vaxtlarımda (bax: dünən)

umbayladığım başlıqlardan biridir. ardınca entrymin silindiyini görməyimlə yaranan utanc, keçmir ki keçmir (baxma: ovalıyorum ovalıyorum çıkmıyor). bayaq həmin umbayladığım mövzu haqda əcdad yazarlardan birinin yerin dibinə gedən yolu göstərən entrysini oxuyanda, tərəddüdsüz göstərdiyi yolu izlədim. yolun sonu bura çıxdı, zarafatyanə yazdığım entryni silənləri tanrı umbaylasın zad deyib 180° çönürmüşəm, lakin xeyr, zarafatyanə yazmış olduğum xaricində. qısaca sözlüyün platforma olduğu, geosinklinal dövrlərinin keçmiş olduğu kimi bir hədsizlikdən söhbət gedir. nickimin qabağına yazar sözü yazılandan bəridir, başqa yazarların da artıq yazdıqlarımı görəcəyi düşüncəsi ilə yaza bilməyən umbayvari yazar (bax: mən)

, yazmağa özünü biyabır edərək başlamaq istəmişdir. dinləmədiyiniz üçün təşəkkürlər.
edit: deyəsən qaş düzəldən yerdə göz çıxarıram