150. "Uşaqlıq və ahıllıq çağları bir-birinə bənzəyir. Hər iki yaş dövründə fərqli səbəblərlə insan olduqca müdafiəsiz olur. Bədənimizin çevrəsində görünməz bir zirehin yaranması yeniyetməlik dövründə başlayır. Bu zireh uzun bir müddətdə yaranır və gənclik dövründə qalınlaşır. inkişafı bir az da incininkinə bənzəyir, yara nə qədər böyük və dərindirsə ətrafında yaranan zireh də o qədər güclü olur. Amma sonra, uzun zaman geyilən bir geyim kimi ən çox istifadə olunan yerlərindən köhnəlir, tikişləri sökülür və ani bir hərəkətdən yırtılır. Əvvəl heç bir şey hiss etməzsən zirehinin hələ də səni möhkəm sardığını zənn edərsən, amma bir gün birdən- birə səfeh bir şey qarşısında uşaq kimi ağlamağa başlayarsan."



iki yaş arasındakı fərq gözlə görünmür bəzən.
Ancaq daxilən mütləq nələrsə dəyişmişdir. Hər yeni yaş bir əvvəlkindən bir ağrı daha artıqdır, və bir ümid daha əskik... (bəzən əksinə ola bilir)


Bugün diz çöküb baxçadakı gülün ləçəyinə toxunanda anladım ki, günlərdir mən hərgün bunu təkrarlayıram...

Yaz aylarında mən bu çiçəyi qoparıb, uzun-uzun baxdıqdan sonra güldanda suya qoyardım. Amma günlərdir mən o çiçəyə toxunduqca məni dayandıran bir hiss var. Daha mən onu qopara bilmirəm. Çünki indi dərk edirəm ki, mən onun qoxusunu sevdiyim və güldanda otağıma çox yaraşdığını düşündüyüm üçün onu qırmaq haqqına sahib deyiləm. Yəni əslində bunu edə bilərəm, amma bu sevgi deyil. Bu mənim o gülü sevdiyimi göstərməz. Bu özünü sevməkdir. Sevgi- həmin varlığı öz mövcudluğu ilə, öz yerinə və olduğu kimi qəbullanmaqdır. Andre Moura isə məndən daha artığını deyərək sevgiyə belə tərif verir "sevgi - onu olduğu kimi qəbullanmaq deyil, həm də elə olmasını arzulamaqdır."




insanlar bir şeyi sevmək üçün həmin şeyin özlərinə nə qatdığını hesablayır. insan ən çox özünü sevir. Və özündən verdikcə sanki deyir "al, mənim parçalarımı, onlar səndə durduqca mənim ən sevdiyim həm də sən olacaqsan". insan ən çox sevdiyindən(özündən) verdikcə (fədakarlıq etdikcə) gerçəkdən sevdiyi aşkar edilir. Çünki sevgi, almaq deyil. Sevgi özündən verməkdir. Və sevgi əslində düstur, qanun, hökm tanımır. Sevginin ölçü vahidi yoxdur. Sevgi azaddır. Heçkəs sevməyi qadağan edə bilməz. Çünki sevgi ən zərərsiz olandır. Çünki ən yaxşı müəllimlər öyrətməyi sevənlərdir, ən yaxşı həkimlər işini sevənlərdir, ən yaxşı sevgili səni sevəndir, bitkilər ən çox torpaqlarını sevdikləri zaman qol budaq atır, qələm ən çox yazmağı sevənin əlinə yaraşır...




Bu dəfə lap qəribə, qarışıq işlər, sözlük. Yenə çox pərən, pərən...



Birkarantingünündən 2020.04.18