210. Demişdin ki, saat 10-dan ordayam,
saat 10-dan 3-ə kimi gözlədim.
Day, gözləmək başqa nə cür olur ki,
bir adamsız küçə kimi gözlədim.
Fikirləşdim işi çıxıb, gecikir,
xəyalları xalı kimi toxudum.
O üzünə-bu üzünə çevirib,
bir qəzeti 50 dəfə oxudum.
Qovrulurdum, götürmüşdü şəhəri,
bu istidə qovurduğun ət iyi.
Siqar-siqar güllələdi ömrümü,
əlimdəki alışqanın tətiyi…
Yanğın üçün çağırışdı, haraydı,
bilirsən ki, mənim zəngim zəng deyil.
Zəng elədim götürmədin beş dəfə,
dedim, yəqin adamdı də, tək deyil…
Çox pis oldum,
sənə olan hisslərin,
gördüm daha kamançası çalınmır.
Heç olmasa iki kəlmə yazardın,
heç olmasa bilərdim ki, alınmır…
Gəlib-gedən, gedib-gələn baxırdı,
piltə-piltə sönüb gedən bu şama…
Ayrı vaxtı heç bu qədər dost-tanış,
qohum-qardaş rast gəlmirlər adama…
Çətin olur güc toplamaq sonralar,
adam gərək ilk görüşdən solmasın.
3-dən sonra səbrim tamam daraldı,
dedim gəlmir, gələn günü olmasın…
# ilkkoment
Demişdim ki, saat 10-dan ordayam, gələmmədim, gələmmədim, ay şair. Gələmməmək necə olur, bilirsən..? – bir küçəsiz adam idim, ay şair... Fikirləşdim, bir az gözlər, gedərsən, mən özümdən çoxmu oldum, a zalım... Özüm ora gəlməsəm də, biləsən, inan mənə ruhum ilə ordaydım... Mən də evdə qovrulurdum, o günü, evdə yanmaq bilirsənmi nədi, heç..? Ata sözü, qardaş gözü, ömrümü, həm bəzədi, həm doğradı, etdi puç… Yanğın üçün çağırırdın, bilirəm, öz yerimdə sənə doğru uçurdum. Alınmışdı telefonum əlimdən, zənglərini ürəyimlə duyurdum… Çox pis oldum, mənə olan hisslərin, bir “görüş”dən dəyişərmiş, eləmi?!. Heç olmasa ikicə gün dözərdin – nə tez endi kağız üstə qələmin..? Zalımoğlu, “gəlib-gedən…” deyirsən, dörd divarda qalanı da desənə… Bədənimdi evimizdə çırpınan, görmədinmi ürəyimi orda sən?.. Çətin oldu qarığşını oxumaq – Yazırsan ki, “…gələn günü olmasın”… Qoy mən edim barı, sənə alqışı: -Bundan sonra ümidlərin solmasın