Mən yersiz, yurdsuz avarə
Nə işim var burda, heç özüm də bilmirəm.
Hardan gəldim bilmədim,
Görəsən, hara gedirəm?
Yaşım da güləşir zamanla
Mən də qocalıram, elə yazıq anam da.
Qalır insan iki əqrəbin ortasında
Neçə keçdi illər, bilmədim
Görəsən, necə keçir, bilmirəm.
Yaxadan da sallanır xatirələr
Unudub keçirəm növbəti şəhərə
Görəsən, harda iti azıb gözəl günlərin?
Heç gəlib eləmir biz tərəflərə.
Zaman elə bərbad bir təxəyyül ki,
Nə tutmaq olur, nə də yarışmaq.
Bircə çönüb baxanda görürsən ki,
Keçib gedənin adını qoymuşuq yaşamaq.
Yaşamaq da ki, nə yaşamaq e?
Nə yaşıllıq qalıb, nə də hasarsız dəniz.
Xəzər də yazıqdı, vallah
Biri “göl” deyir, biri “dəniz”.
Bizim kimidi o da, nə gedib çıxa bilir okeana
Nə də bölünə bilir ətrafındakılar arasında.
Bakı da yazıqdı vallah,
Bakı da kimsəsizdi
Qovub ərəbi Babək,
indi ərəbimizdi, əzizdi.
Götürüb telefonu, zəng edəsən göydəkilərə
Deyəsən – “Alo? Var orda bəyəm kimsə?”
Deyəsən, “salam, mənim var bir neçə duam
Bir neçə arzu, ümid, bir neçə istək, bir neçə sözüm”.
Qayıdıb deyə ki, “deyəsən, səhv düşmüsüz”.
Hə, biz səhv düşmüşük.
Alo? Orda kimsə varmı?
Göydə bulud var,
Buludun göyüzündə Tanrı varmı?
Biz onun ruhundan yaranmışıqsa,
Görəsən, o da bizim kimi üzülüb, ağlarmı?
Məsələn, ağlarmı bir payız günü atası üçün?
Hə, onun yoxdur atası.
Bəs bizə bu ədalətsizlikləri qoyubdur nə üçün?
Nə üçün məsələn, zəlzələ alır 6 aylıq günahsız canı?
Ya da niyə öldürmür ki uşaq zorlayıb öldürən day-dayları?
Niyə fırladır bizi qaranlıq aləm adlı səfehlikdə?
Əminəm, baxıb gülür bizə.
Biz bəşər təlxəyik də.
Məsələn, bütün sevdikləri əzab çəkib ömür billah
Ya çarmığa çəkilib, ya da qalıb gözdən ıraq
Ya soyulub dərisi, ya da susuz qalıb körpəsi
Qurban olaram, oyunun şərti budursa, məni sevmə, Allah!
Allah ağac, mən üzüm
Şeirlərim çaxır-mey.
Səndən gələnə şükür,
Sən həm solum, həm sağım
Alo, göydəkilər, gələndə nə alım?
Nə?
Bağışlayın, deyəsən, səhv düşmüşəm.
(youtube: 
)
)