13. illər sonra yazmağıma səbəb olan hadisə.
afrikalıların məşhur bir atasözü var. "fillər savaşar, çəmənlər əzilər"
bizimkisi elə o məsələdir. Fillərin kim olduğunu hamımız bilirik, elə çəmənlər də bilir. indi klavyatura cəngavərləri yəqin heç vaxt şəhid övladına atasının bir də geri gəlməyəcəyinin izah olunduğu səhnəni görməyib. Ümid edirəm heç vaxt da görməzlər.
Şəhid atalarının "Vətən sağ olsun!" cümləsini hər eşidəndə, əsgər ölümlərinə son aksiyasından sonra, övladının fotosunu qucaqlıyıb bir küncdə oturan Bəyalı dayının şəkli gəlir gözümün önünə.
Atası Qarabağda şəhid olmuş bir dostum var. Atasını xatırlaya bilmir heç. övladı olanda demişdi ki, "mən ata görməmişəm axı, bilmirəm necə ata olunur. nə etməliyəm, necə davranmalıyam?" amma illər boyu unutmayacağım sualı bu idi: "torpaqlar hələ də işğal altındadırsa mənim atam niyə şəhid oldu axı???"