(youtube: 
)
)Mahnının xatirəsi məndə böyükdür.
Bu gün 2011-ci ilin hər yeni ilini qeyd etmək üçün getdiyimiz köhnə evin dağıldığını eşitdim.
2000-lərin əvvəli 30 dekabrda ailəcək tamam təşviş içində idik. Hər kəs səhər tezdən oyanıb yapışdı bir işin qulpundan. Bayram ab-havası idi, onun təlaşı idi. Yeni ili rayondakı köhnə evimiz vardı həmişə orada keçirirdik. Yenə də, yeni il gəlirdi deyə orada qeyd etmə qərarı almışdıq. Çox vaxt oranın yolları bağlı olur deyə əvvəlcədən getmək gərəkdir. Ailəcək toplanıb sıxasıxla mindik maşınımza. 3 qardaşın 3-ü də tam bir düzənbaz idik. Ona görə də hər kəs özünün ehtiyacı olan şeyi gizlincə keçirtməyə çalışırdı. Bir ay kimi uzun müddət olmayacaqdıq. Mən də bir il müddətində yığdığım məmmədlərlə bir blok siqaret almışdım. Normalda siqaret çəkmirəm heç illərlədir ki, çəkmirdim. sadəcə sıxıntılı olurdum. Ərgən beyni. Nə isə, çatdıq balaca evimizə. Atam, mən, mama, bacım, məndən əlavə də iki qardaşım. Bayram üçün də hər şeyi hazırlamışdıq. Tək qalırdı evi hazırlamaq, bəzəmək. Bunu da yavaş-yavaş edirdik. Deməli, 3 qardaş bir bacı düşüb, əmək biliyimizo göstərirdik. Məktəbdə törə adlı müəllimim vardı. Elə hamımızın müəllimi idi. Sağ olsun, qəşəng şeylər öyrətmişdi bizə. Evdə kağızları bir-birinə keçirdib zincir hazırlayırdıq. Bacım və ən balaca qardaşım kəpənək hazırlayırdı. Mən də düşüb odun yarırdım əksər vaxt. Gecə soyuq olurdu və rayon yerində də radiatr qoşmaq ağla, məntiqə sığışmırdı. işıq onsuz sönür, ona görə də odun peçi işlədirdik. Odun peçi üçün də odun gərəklidir. Bu işə də mən baxırdım.
Ayın 30-u səhər tezdən qalxdıq. Anam və bacım “staliçni” salat, yarpaq dolması, aş (dovğa), toyuq qızartması, tort və düyü süzəcəkdilər. Ayın 31-nə çatdırmalı idilər. Kiçik qardaşım əksər vaxt onlarla qalırdı. Yardım üçün. Ortancıl qardaşıma evi bəzəməyi tapşırırdıq. Əmək qabiliyyəti hər kəsdən üstündür. Mən də, atamla birgə düşüb odun yarmağa davam edəcəkdim.
Ayın 29-undan başladı möhkəm qar yağmağa. Ailəcək otururduq işığın sönməyini gözləyirdik -*. Radioaya qulaq asırdıq, şamın qabağında dovşan, quş kimi heyvanların quruluşunu əllərimizlə təqlid edirdik. Amma çox vaxt tam edərkən balaca qardaşım əlini şamın əriyən hissəsinə batırıb şamı sıxıb söndürürdü. Şam qurtarana kimi oynayardıq özümüz üçün. Radioya məndən başqa təkcə atam gedərdi. O da xəbərlər üçün. Xəbərlər bitəndən sonra gün boyu mütəmadi olaraq bu mahnı gedirdi. Mən də aparıb qoyurdum odun doğradığım yerdə qulaq asa-asa başlayırdım odun doğramağa. Ayın 30-u 29-undan başlayan qar səbəbilə yaman günə düşmüşdü yarım metrdən çox olan qar iliyimi dondururdu axşam 6-da. Özüm üçün bir cığır açmışdım, odunumu doğrayırdım. Və birdən elə linkini paylaşdığım mahnı radioda çalınırdı. O mənzərəni görməli idiniz. Çöldə möhkəm yağan qar, pəncərədən masanın ətrafında toplaşan ailə, burnumun qızartısı, baltam, gizlətdiyim siqaret. Möhtəşəm mənzərə idi. Mahnının sədaları altında cibimdə gizlətdiyim siqaretdən birini gizli-gizli yandırdım. Başladım çəkməyə -*. Gözəl mənzərəni çox gözəlləşdirmişdim. Sonra da odunları götürüb qaçdım yerimə. Səhəri gün oyanıb ailəcək köhnə ilin son gününün dadını çıxardırdıq.
O anları yenidən yaşamaq istəyərdim. Bilirəm, indi geri qayıtmağım mümkünatsızdır, çünki o xatirədən edə biləcəyim tək şey indi də etdiyim kimi illər sonra siqaret çəkə bilməyimdir. Atam vəfat edib, bacım tamam ölkənin tamam ayrı bucağında, ortancıl qardaşım mənlə ölənə qədər danışmayacağı sözünü verib. Anamın ayaqları isə tutmur. Ən kiçik qardaşım da Türkiyədədir... Ancaq yeni ili tək də olsam, orada keçirdəcəm.