171. naked kinosunda maraqlı bir fikir var. filmdə səhnələrdən birində əsas qəhrəman deyir ki,
"Have you ever thought, right... I mean, you don't know...but you might already have had the happiest moment in your whole fucking life...and all you've got to look forward to is sickness and purgatory?"
təxminən deyir ki, bəs, heç düşünmüsən ki, bu sikik həyatının ən gözəl anlarını artıq yaşayıb bitirmiş ola bilərsən və bundan sonra əlində olan qalan tək şey xəstəlik və safalət içində bir ömür ola bilər?
yadımda bu kinoya baxmağım. baxıb pafoslu cümlələrdən çox təsirlənmişdim. uzun monoloqlar zad. o vaxtlar hələ facebook də məşhur sosyal şəbəkə idi, mən də feysdə cover şəkli etmişdim ordakı baş rolu. altına da içində yumurta sözü olan hissəsini yazmışdım kino replikalarının. o vaxt çünki elə bər bəzəkli cümlələr xoşuma gəlirdi. sadə deyilən sözlərdə məna axtarmağa cəhd etmirdim. uşaqlıqdı. bəlkə indi baxsam heç sevmərəm o kinonu. xatırlamıram ki, həmişə dediyim kimi, yaddaşım çox zəifdi. onsuz kinolara qarşı həmişə mühakiməli yanaşmışam. çünki insan eyni qalmır e, dəyişir. anlayışı, dərrakəsi, dərk etdikləri, dərk etdiklərinin qədəri, və.s, və.i daima dəyişir. 1 il öncəki adam olmursan. ona görə kimsə sevdiyim kinoları soruşanda həyəcanlanıram, səhv cavab vermiş olmaqdan qorxuram. nəysə əşi.
qayıdaq naked-ə. bu yaxınlarda təzə kitab almışam. normalda xəsislikdən etmərəm belə şeylər. axırıncı dəfə nə vaxt kitab almışdım yadımda deyil heç. çünki nə kitaba, nə də təzə nələrəsə həvəsim ya da gücüm yoxmuş kimi hiss edirdim daha. depressiya da deyil e, sadəcə uzunmüddətli yorğunluq. nəysə əşi. kitab ölüm haqdadı. twitterdə də ölən adamların yaxınlarının yazdıqlarını görürəm son zamanlar* ikinci qarabağ müharibəsi . dostum da bugün özünə 1 il öncə yazdığı məktubun bugün ona çatdığını dedi. * future.me bilmirəm, hadisələr elə cərəyan edir ki, adam keçmiş və gələcək haqda düşünür. ən azından mən yəni. ölümü də düşünürəm. ölən insanın ardınca yaxşı sözlər yazılanda içimdə xoş bir hiss yaranır. kədərli oluram ama gülümsəyirəm. niyə bilmirəm. bugün düşündüm görən ölsəm şəklimi neçə adam paylaşacaq? yəqin ki, çox olmaz. amma sonra bunun mənim kimi inancsız biri üçün nə qədər önəmsiz olduğunu da dərk elədim. nəysə e. sonra ağlıma 1 il öncəki halım gəldi. daha doğrusu, xatırlamağa çalışdım. heç dəqiq olaraq nə edirdim yadıma düşmədi. amma əsas şeylərin o qədər də dəyişmədiyi hiss etdim. naked filmindəki o sitat gəldi bir də ağlıma. özü də, durduq yerə. olur e, oturursan, heç o haqda düşünmürsən birdən mənalı bir cümlə gəlir ilişir ağlına. elə oldu. doğrudan əgər elədirsə nə olacaq? yadımdadı karantinin əvvəlində çox pis psixoloji böhran yaşayırdım. onsuz da mental sağlamlığım yerində deyildi və evə qapadılmaq pis təsir etmişdi. dünən də mental sağlamlıq günü idi bu arada. yadıma düşsə entry girərdim. nəysə. onda düşünürdüm ki, nolar, tez sentyabr gəlsin. bilmirdim sentyabr özü ilə nələr gətirəcək. amma istəyirdim ki, gəlsin. çünki biz avtomatik olaraq gələcəyi yaxşı şeylərlə assosiasiya edirik. elə bilirik yaxşı şeylər hələ qabaqdadı. bəs deyilsə? nakeddəki qaqaş düz deyirsə bəs? onda yaşamağın nəsə mənası qalır? onsuz da uzun müddətdir işlər yaxşı getmir.. neçə vaxtdı beynimdən keçmiş gözəl günləri keçirirdim. təkrar təkrar fırladırdım rahatlıq tapırdım. və birdən bu düşüncə məni şok etdi. dondum qaldım. dedim bəs həyatımın tək gözəl günləri onlar idisə nə olacaq? bundan sonra hər şey daha da pisləşəcəksə əgər. pis oldum, nə yalan deyim.
belə olan hallarda əvvəllər istəyərdim kimləsə söhbətləşim, kiməsə bunları deyim. amma bu dəfə qəribə bir şəkildə elə olmadı. əlim birbaşa komputerə getdi. dedim girim sözlüyə. hər ay özümə deyirəm ki, daha sözlüyə yazmayacam. bilgi zad da vermirəm sən deyən. hər dəfə də özümü burda mənasız başlıqlara mənasız sözlər yazarkən tapıram. sözlük də əvvəlki sözlük deyil. yazarlara baxıram, tanımıram. kim kimdi bilmirəm. düzdü e, əvvəl də bilmirdim, amma niklərinə müəyyən üzlər uydurmuşdum mən əvvəl hamının. indi o üzlər də yoxdu. nakeddəki qaqaş düz deyirsə sıçdıq biz ətağa. ahahah deyir ki bəs "My favorite conspiracy theory is that everything's going to be okay" -*
nəysə e. bugün keçmiş-indi-gələcək üçbucağında o tərəf bu tərəfə get-gəl eləmişəm bolluca. bax, adam uşaq olanda gənclik yaşlarını düşünür, çoxlu xəyalları olur. sonra ölməyib o yaşa çatırsansa sən o düşüncəndə formalaşdırdığın reallığın özünə getmə şansı əldə etmiş kimi olursan bir növ. zamanda səyahət-fason bir şey. və bu çox maraqlıdı. amma reallıq gözləniləndən fərqli olur. mən məsələn heç vaxt bu yaşımda balaca itmiş uşaq kimi hiss edəcəyimi düşünməzdim. ümumiyyətlə gələcəkdəki halımı düşünəndə heç vaxt necə hiss edəcəyimi düşünmədiyimi dərk edirəm. həmişə necə biri olacağım və həmin o gələcəkdəki anda hansı hərəkəti icra edəcəyimi düşünürdüm. indi isə daha fərqlidir. indi davamlı olaraq nə vaxta qədər belə hiss edəcəyimi düşünürəm? gələcək haqda düşünəndə ilk ağlıma gələn necə hiss edəcəyim olur.
bir də, belə bir şey olur. adamın xəyalları da sadələşir. necə ki, artıq sadə cümlələr də təsir etməyə başlayır, eləcə də sadə cümlələr üzərində xəyallar qurursan. bax məsələn indi gələcəyimi düşündüm və ağlıma gəldi ki, yəqin sözlükdə entry yazaram hansısa başlığa. amma əvvəl olsa başqa qitədə olmağın xəyalın qurardım.
ah nəysə, nə danışıram bilmirəm. amma çox danışdım. bəsdi bu qədər. gedim naked-ə bir də baxım.