185. Müharibənin tez bir şəkildə qələbə ilə nəticələnməsini, artıq bu mövzunun adının bir daha çəkilməməsini ən çox istəyənlərdən biriyəm. Çünki mənəvi olaraq çox yorulmuşam. Gündə bir şəhid xəbəri, gündə ayrı bir şəhər bombalanır. Belə yaşamaq olar? Hər kəsdə gərəkli-gərəksiz bir aqressivlik var, elə bil şəhərin üzərinə qara buludlar çöküb. Artıq gəzdiyim hər yerdə polis-əsgər görməkdən bezmişəm, şübhə altında yaşamaqdan az qala başıma hava gələcək. Torpaqların işğaldan azad olunması nə qədər seviniləsi olsa da, bu, buruq bir sevinc, yarımçıq bir təbəssüm kimi hiss etdirir. Covid barədə heç danışmıram belə.
Deyirsən, axı xalq olaraq illərdir bu anı gözləyirdik? Bəs noldu indi?

Artıq mənasız hadisələrin gündəm olduğu, 3 qızın lüt şəkildə "bugün yenə yarə namə yazdım" deyə oxuduğu videonun viral olub ortalıqda gəzdiyi, manpası kimi kanalların ətrafda gəzib gic-gic suallar verdiyi, faiq ağayevin bıçaqlandığı xəbərini eşitdiyimiz o gözəl günlərə geri qayıtmaq istəyirəm. Hətta bu şəhərdəyə belə razıyam.

Millətin tək dərdinin "payblə yenə siqaretin qiymətini qaldırıblar" olduğu vaxtların geri qayıtması diləyi ilə.