29. hər şey adiləşib dəbdən düşdüyü kimi müharibə də adiləşir. birazdan atılacaq bombalardan ölənlərə ilk günlərin şoku kimi kədərlənməyəcək millət, ya alıncaq yeni torpaq çox da fərq etməyəcək ya gözlənilən olacaq. savaşın birinci fazası bu pəncərədən baxanca bitmiş sayılır artıq, bir ay sonra artıq hər şey köhnədir və insanlar normal həyatlarına qayıdırlar. qayıtmayan tək kimsələr bir ayın içində oğlunu ya anasını itirənlər, ya iyri gündür cəbhədən xəbər ala bilməyən atalardır.

pandemiya adiləşdi, müharibə adiləşdi, dünyanın ən güclü ölkəsini biznesmenin idarə etməsi adiləşdi, ölkəsini otuz ildi əksik islahatları ilə sikən ilhamın sevilməsi adiləşdi. tanımadığın insanı başqa ölkənin bayrağını tutur deyə öldürüb cani yox qəhrəman olmaq adiləşdi, yanına düşən mərminin ayağını səndən on metr uzağa atması adiləşdi, sənin ayağının başının qanı sikində olmayan yüzminlərin twitterdə follower yığması adiləşdi, dronla adam öldürmək belə adiləşdi, yirmi birinci əsr instiktiv vətənpərvərliyi adiləşdi, özünü nazirlik qarşısında benzin töküb yandıran vətəndaşlar adiləşdi, hissizlik adiləşdi, hər gün götünü-başını yığımağa çalışdığın həyatının mənasızlığı adiləşdi, götvərənlik adiləşdi,
hər şey adi gəlir və heçnə maraqlı deyil artıq.