17. Mənim atam mülayim adamdır. Uşaqlarla oynamağı da sevirdi. Adamın başına nə oyun açırdım. Saç zakolkalarının bəzilərini saçına taxırdım, bəzilərini isə qulağına. Qulağına taxdıqlarımı isə sırğa kimi düşünürdüm. Səsini də çıxarmırdı. indi bir yandan pis oluram ki, incidirmiş, demirmiş amma. Mənim məndən 4 yaş balaca qardaşım var. Mənə və qardaşıma əllərini uzadardı, hərəmiz də bir əlindən tutardıq. "Görək kim kimi birinci tutacaq" deyib, bizi qaçırdardı. Biz də dəli kimi, var gücümüzlə qaçardıq. O fırlanardı. Biz də onunla bir fırlanardıq. Axırda ya mən qardaşımı, ya da o məni birinci tutardı. Dayananda da bayaqdan dairəvi fırlandığımızdan başımız fırlanardı. Nu poqodidə gəmi səhnəsi var. Gəmi yelləndikcə içindəkilər də yellənirdi. Özümü orada, gəmidə hiss edərdim. Üstündən az qala 15 il keçib. Amma mən hələ də özümü ora, o zamana aid hiss edirəm. Ha desəniz ki, heç pis xatirən yoxdur? N qədərdir. Hətta yaxşıdan çox pisi var bəlkə. Amma yenə də bu oyunumuz yadıma düşəndə içim isinir.