3. Tutunamayanların hekayəsi hər zaman yarımçıqlıqla başlar. Ya valideynlərindən birini itirər ya da onları bir ömür boyu ayrı görməyə qəbullanmalı olarlar. Uşaqlıqları az hallarda gözəl keçər. Kimsə onları aşağılamağa çalışar. Bu hansısa imkanlı ailənin uşağı ola bilər və ya onların çətinliklə böyüdüyünü görən hər hansı bir kəs. Beləliklə ilk dəfə onlarda qisas hissi yaranmağa başlar. Yavaş-yavaş həyatın üzünü görməli olarlar. Yaş artdıqca heç kimdən asılı olmayan bir insan olmağı qarşılarına məqsəd qoyarlar. Böyüdükcə qürurlu, əzilməz, güclü insanlar olur tutunabilməyənlər. Kənardan nə qədər güclü görünsələr belə gecələr təklikdə nələrəsə görə gözyaşı tökmüşlükləri vardır onların. Amma bu onların güclü olduğunu dəyişdirməz. Ayaq üstə durmağı gözəl bacararlar onlar. Əllərində olan hər şeyin qədrini hər kəsdən gözəl bilər. Hətta sevginin belə. Düzdür sevgi onlar üçün tapılmaz bir şeydir. Bütün ömrü boyu sevgiyə möhtac olur belə insanlar. Həyatlarına sevginin gəlişi tam dəyişər onları. Kimlərəsə görə daş qəlbli, soyuqqanlı biri ola bilərlər, amma öz iç dünyalarında heç də göründüyü kimi biriləri deyil onlar. Bəziləri xoşbəxtliyi tapır, bəziləri isə hansısa ədalətsizliyin qurbanı olur. Təəssüf ki çox zaman əziyyətlə keçən həyatları elə sevgisiz və tənha bitir. Həyat lap başdan onlar üçün keçilməz dərəcədə ağır olur və başladığı kimi də bitir. Çünki tutunamayanlardır onlar.