939. Həyatda ailəmdən başqa tanıdığım yoxdur. Onların da məni fikirləşdiyi yoxdur onsuz da. iyirmi yeddi yaşım olacaq bu günlərdə. Həmişə tək tənha bir nəfər olaraq yaşamışam. Ürəyim sıxılanda telefonu götürüb zəng edə biləcəyim və ya yazıb görüş təyin edə biləcəyim dost tanış da olmayıb. Qohumların zadın heç adını fikirləşməyə dəyməz. Hətta məndəki elə bir yalnızlıqdır ki bu yaşıma qədər cəmi bir dəfə sevgilim olub o vaxtlar da bundan on il əvvəl idi. Travma ilə bitdiyi üçün o vaxtdan heç qarşı cinslə də münasibət qura bilməmişəm. Əslində yalnızlıqdan heç vaxt şikayət etmirdim. Amma deməli bura yazıramsa bu barədə deyəsən şikayət edirəm. Nə başınızı ağrıdım öpürəm