3. -oxuyursan oxu, oxumursan oxuma.
-mən özüm üçün demirəm, sənə görə deyirəm.
-oxu ki, bir tərəfə çıxa biləsən.
-x, y, z-dən nəyin əskikdi? niyə o oxuyur, sən oxumursan?!

bu tip cümlələrdən ibarət olan, xüsusilə abitutiyent vaxtı eşitdiyimiz "motivasiyalar". bəzən valideynlər bu tip sözləri tərs təpir. daha doğrusu, uşağın olan-qalan həvəsini də öldürür. Çünki ya valideyn əsəbi halda deyir, ya da dərsi açıb qabağına qoyursan, durduq yerdə söylənməyə başlayır ana. hələ əsas konsert sınaqlardan sonra olurdu. di gəl izah elə ki, ya mexaniki səhv etmisən, ya da sualların çoxunu keçməmisiz.

yadımdadı, mən uniyə hazırlaşanda anam həmişə deyirdi ki, niyə günel 600 bal yığır, sən yığmırsan. nəyin əskikdi ki ondan? heç vaxt anama deyə bilmədim ki, günelin anası uşağını başqa uşaqlarla müqayisə edən valideyn deyil. məsələn ona deyilmirdi ki, "niyə filankəs bu qədər bal yığır, sən yığmırsan", ona deyilmirdi ki, "bu gedişlə heç yerə qəbul olmayacaqsan". əlbəttə, valideynlərimiz bizim üçün ən yaxşısını istəyir, amma bəzən* çox vaxt doğru motivasiya etmirlər. uşağın xarakterinə görə deyil, öz bildikləri kimi danışırlar.
atam abituriyent vaxtı mənə deyird ki, "biz öhdəmizə düşəni edirik, gerisi sənin əlindədir". anamın dediyi "motivasiya sözləri"ni eşidəndən sonra atamın dedikləri biraz sakitləşdirirdi məni. Belə kordöngü yaranırdı.

universitetə girdikdən sonrakı yeganə motivasiya isə "oxu, heç olmasa stipendiayaya düş" olur.