4. Qardaşımda olan xəstəlik. Əslində xəstəlik kimi baxmaqdan çox həyat tərzini ona uyğunlaşdırmaq lazımdır. Bu uşaqlara psixiatrlar müalicə yazır və psixoterapevt dəstəyi almalıdırlar. Mən gözümün qabağında qaqaşda demək olar ki, bütün əlamətləri görürəm. Diqqət dağınıqlığı, impulsiv hərəkətlər, alkoqol və siqaret kimi pis vərdişlərə meyillilik, yerində otura bilməmə kimi şeylər olur. O idmana getməyən günü özü də dəliyə dönür, biz də dəli oluruq. Adını 5 dəfə çağırırsan, ondan sonra çatır ki, onu çağıran var. Nəsə tapşırırsan, beyin havada olduğundan ya baş-ayaq edir ya da etməyi unudur. Bir insan evin içində nə qədər gəzə bilər? Valla bəlkə o adam evdə 2-3 kilometr gəzir. Düşünün indi vəziyyəti. Arada zarafata sənin mexaniki enerjini elektrik enerjisinə çevirsək, Bakı işıqlanar deyirəm. impulsiv hərəkətlərinə görə insanlarla da çətin dil tapırlar. Hətta sonra o hərəkəti niyə etdiyini soruşanda səbəb tapa bilmirlər, "bilmirəm, nəsə o moment elə oldu" deyirlər. Qardaşımın müəllimlə sözünün tərs düşmədiyi gün az qala yox idi. Ya yerində niyə oturmursan davası olurdu ya da ki, müəllimə ani cavablar verirdi. Danlaq yeyirdi. Əvvəl dediyim kimi adhd diaqnozlu şəxslərin substance abuse, yəni zərərli maddə tükətiminə meyli olur. Məsələn, sırf sakit bir küncdə otura bilmək üçün yarım litr çaxırı başına qaldırmaq. adhd-si olan uşağa dəcəl adı qoyub, yola verməyin. O uşağa da zülmdür. Bizdə qardaşım axır dilə gəldi ki, məni həkimə aparın. Heç bir işimi görə bilmirəm. içim sıxılır, hövsələm çatmır. Belə.