3. bakı kəntlərində, atam, tatlar (fars dilli etnik) zamanında çox yaşadığı üçün o səsi çox vəxt u kimi deyilir. o nədi yox? u nədi elə, atam (x2)? gətirmək sözü yerinə də götürmək işlənir, məsələn: gələndə mənə də iki vedrə əncir götürginən. ev yox, öy deyirlər. filankəs, öydədü?!
kəndlərinin bəzilərinin özünəməxsus tarixləri var. məsələn nərdəran kəndi, şamaxıdan köçmə kənddi. bir zamanlar şamaxıda nar dərənlər olub, onları sonra bakıya köçürdüblər. ad da ordan qalıb. binə isə yurd deməkdi. məhşur binə kəndi nərdəranlıların heyvanat yurdu olub, heyvanlarını orda otarırmışlar. binə və digər kəndlərə isə bir zamanlar kür qırağından əhali köçürülür, adları da qalır kürkəddi. türkanlılarla zirəlilər yola getmir. əsl bakılılar isə içərişəhərdə yaşayan ağ şalvarlılar olub- ağ şalvar geyindiklərinə görə verilib bu ad. onlar da elə şamaxı ərazisindən gələnlər olublar. bakı-şirvan zonası və bu ləhcə müasir azərbaycan dilinin elit və rəsmi dili sayılır. ləhcə deyəndə bakı ləhcəsi yox, gündəlik danışdığımız dialektsiz məşiət dilini nəzərdə tuturam. sovet dönəmində də əsasən bakı elitası bakı-şirvan zonasına aiddir, köhnə müttəlibovun komandası. indi də mehriban əliyevanın ziyalı əhatəsi.
lotu sözü bir zamanlar bakı toylarında və vağzallarında ara qatan, meymunluq edəyənə deyirmişlər. toydan sonra gəlib ortada hoqqa verirmiş (baxma: qılman ilkin bakı və bakılılar). şəhərin çirkabını da yasamalda yerləşən poxlu dərəyə tökürmüşlər. indi də ara sıra poxlu dərə deyirlər. vağzalda həm də o zamanlar yaxçı aş (plov yəni) verilən yerlər olurmuş. aşxanaların birinin plovu o qədər dadlı imiş ki, gələn müştərilər yeməkdən məst olurmuşlar, yedikcə yemək istəyirmişlər. sən demə, aşbaz plova xəşiş atırmış. o da adamı məst edir və iştah açır.