42. 3 gündür ki sevil və intihar edən bütün insanlar haqqında müəllimlər danışır bizimlə. Əslində 2015dən bəri qadağan olan intihar mövzusunun bizimlə danışma səbəblərini bizim gələcəyin psixoloqu olmağımızda görürlər.
Əsas qəribə olan isə hər müəllim fərqli yanaşma ilə gəldikcə biraz daha fikirlərim qarışmağa başlayır. Sevil niyə intihar etdi sualı sevillə bərabər səssizliyə qərq oldu amma insan şüuru,şüuraltı məsələləri bizim işimizdisə bəlkə deyirəm taparam. Tapsan nə edəcəksən sualınıza gəlsək, heçnə. Sevillə qurduğum empatiya bilirəm ki mənim özüm üçündə yaxşı deyil. Psixologiyamın getdikce çökdüyünü, tsikloid insana çevrildiyimi görürəm. Amma hələdə düşünürəm, hərgün hərgecə. Günahkar axtarmırıq çünki günah bütün cəmiyyətdədi dedi müəlliməm. Bu sözdən istinadən birşeyi qeyd edəcəm. Yenə durub ağıllının biri entrylərin biri digərini tutmur ergen deyəcəksə heç oxumadan uzaqlaşsın. Artık böyle paşam, heçkim mükəmməl deyil. Fikirlərim dəyişirsə bunun sizə aydiyyatı yoxdu ,narahat olursuzsa kənarda ağlayın. Nəysə ,təkrar mövzuya qayıdıram. Günahkar cəmiyyətdir. 2 səbəblə. 1ci səbəb bugün insanları həyatdan bezdirən insanlar müəyyən kütləyə mənsubdu. Hansıki özlərini dinci ,əxlaqlı, qatı mentalitetçi insan olaraq adlandırıb az qalır uçan quşa belə adı quşdu deyə heyvanın soyunu tükətsinlər. ikincisi isə intihar eləbirşeydir ki bu insanda durduq yerə yaranmır. Burda ailə , həmin şəxsin şəxsi həyatı xaric, sosial medyadı. Keçmiş psixoanalitik nümayəndəsi (ad yadımdan çıxıb) deyirdi ki,intihar hadisələri nə qədər danışılsa intihar edənlərin sayı o qədər çox artacaq. Hətta o intihar olduqda ictimailəşməməsinin tərəfində idi. Digər səbəbi intihar edən insanların cəzalandırdığı daha çox ailəsi, şəxsi münasibətdə olduqları,sosial çevrəsidi. intihar edildikdən sonra səbəbi buling,şiddət olduqda hər birimiz intihar edən insan üçün üzülür qarşı tərəfi isə günahkar edirik. Bunu görən digər həssas insanlar, necə cəzalandırım,necə haqqımı tanıdım necə özümü ailəmə ya da flankəsə təsdiqlədim düşünərkən kütlənin intihar edənlərin tərəfini tutaraq qarşı tərəfi iddiham etməsi onları daha da intihara təşvik edir.
Bu fikiri birinci gün dərsdə 2 müəllim dediyində öncə razı olmadım. Davamlı olaraq sevil intihara mryilli deyildi, ümidləri arzuları var idi. Ailəsi günahkardı deyirdim. Səhəri gün yenə müdafiə etdiyimdə hüquq psixologiya müəlliməm dediki anası 17 yaşında 27 yaşında biriylə sevmədən evlənir. Anasının özündə travmalar var, atasında var, bie ailədə əlil uşağın olması ailənin elə əsas travmasıdı, atasının 2ci ailəsi travmasıdı və.s yadıma düşənləri yazıram. Bu fikirlərdən sonra biraz daha fikirlərim qarışmağa başladı. Ancaq sevillə empatiya qururdum, ailəsini günahlandırmaq mənə daha rahat və daha yaxşı gəlirdi. Amma digər kiçil faktları nəzərə aldıqca və ailəsinə qarşı bu qatı şiddətcil mentalcı düşüncələrinin səbəblərini ümumi tapdıqca(xüsusi yox,ümumi) özümü çox günahlar hiss etməyə başlayıram. Sanki sevilə haqsızlıq edirmişəm kimi gəlir və sevil kimi intihar edənlərə. Bilirəm bu mövzular müzakirəyə açıq deyil amma 3 gündür artıq, 3 gündürki bir tərəfim sus onlarla əsla empatiya qurma onları bir şeydə belə anlama deyərkən digər tərəfim gələcəldə nə edəcəksən pasiyentləe gəldidə deyir. Özümü bildim biləli hərkəsə həddindən çox empatiya etdiyimi,etdikcədə qarşımdakı insandan daha çox o insan üçün narahat olmağa başladığımı görürəm. Bilmirəm bəlkədə yeniyəm hələ tələbəyəm bu onun nəticəsidi amma bugün bildiyim tək şey səbəbləri gördükcə insanları artıq günahlandırmağı bacarmadığımdı. Çətin olan anlamaq məsələsi deyil çətin olan qarşı tərəfi anlayarkən bir tərəfdən özünlədə mübahisə etməkdi. Düşüncəıərimin qarışıqlığı hərşeyə yansıyır,dərslərimə, dostlarıma , sevdiyimə və ailəmədə. Düşünməyim deyirəm amma olmur cavabı tapmadan bitməyəcək düşünmələrim bilirəm. Əsl cavab isə sevildəikən sevildə artıq heç zaman yanımızda olmayacağından bilirəm ki bu sualda mənimlə bərabər bir ömür həyatımda olacaq. Cavabı tapılmadan da mənimlə bir torpağa qarışacaq. Bunları niyə bura yazıram onu da bilmirəm, sadəcə tək bildiyim artıq əvvəlkindən daha çox həyatı həm önəmsəyirəm həm də önəmsəmirəm.