5. və beləcə mən şahəsər entrimi yazacam.

bir var tapmaq("adore","обожать"), bir də var sevmək.
tapmaq o zaman olur ki sən qarşındakını və ya özünü yalnız uğurlu davranışlarla sevirsən. bu əsl sevgi deyil. çünki tək uğursuz davranış sevgivi azaldacaq. daha çox kibirli insanların davranışıdır bu. çünki onlar uğursuz davranışlarını qəbul edə bilmirlər.
sevəndə isə sən özünü və qarşındakını həm müsbət həm də mənfilərlə qəbul edirsən. mənfilərini dəyişməyə çalışacaqsan təbii ki, lakin özüvün və ya qarşındakının mənfilərini ona bağışlayacaqsan.

özünü sevsən, başqalarından alaraq qarşıladığın sevgi ehtiyacını lazımlı olan qədər azaldmış olacaqsan və daha az əziləcəysən. özünü sevsən özünü bağışlayacaqsan, və depressiyaya düşmədən daha tez yol alacaqsan. özünü sevsən, özüvü daha yaxşı anlayacaqsan. özünü daha yaxşı anlasan dünyanı anlayacaqsan. əgər özüvü idarə edə bilsən dünyanı idarə edərsən. özünü dəyişsən dünyanı dəyişə bilərsən. özünü unudsan dünyanı da unudacağsan. özünü incitsən dünyanı da incidəcəysən. heçkimə pisliy eləməməyçün gərək özüvə pislik etməyəsən. özüvə pislik etməməkçün də gərək özüvü sevəsən.
özüvü sevməyçünsə gərək özüvü tanıyasan.

nosce te ipsum

edit: özünü sevmək üçün, ümumiyyətlə özünü tanımaq üçün özünə qırağdan baxmaq, sanki başqa insanmışsan kimi görmək(sanki başqasını bağışlıyırsanmış kimi bağışlamaq) və analiz etmək də bir texnikadır.
son: əgər özünüzü tanımaq istiyirsizsə özünüzə heç vaxt yalan danışmıyın.